အထာေနန တံ နမိိတၱံ ေန၀ ၀ဏၰေတာ မနသိကာတဗၺံ၊ န လကၡဏဏေတာ
ပစၥေ၀ကၡိတိတဗၺၺံ။ (၀ိသုဒိၶ၊၁၊၂၇၈။)
အာနာပါနကမၼ႒ာန္း၌ ပရိကမၼနိမိတ္၊ ဥဂၢဟနိမိတ္၊ပဋိဘာဂနိမိတ္ဟု နိမိတ္သံုးမ်ဳိး ရွိ၏။
၁။ ပရိကမၼနိမိတ္ - ပကတိေသာ ၀င္သက္ေလ ထြက္သက္ေလသည္လည္း
ပရိကမၼနိမိတ္ မည္၏။ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ဘုရားရွင္ ၫႊန္ၾကားေတာ္မူသည့္အတိုင္း အစဥ္အတိုင္း က်င့္သျဖင့္
သမာဓိအားေကာင္းလာေသာအခါ ဘာ၀နာ၏ စြမ္းဟုန္ေၾကာင့္ ျဖစ္
ေပၚလာေသာ မီးခိုးေရာင္ကဲ့သို႔ ညစ္ထပ္ထပ္ရွိေသာ အာနာပါနနိမိတ္
သည္လည္း ပရိကမၼနိမိတ္ မည္၏။
၂။ ဥဂၢဟနိမိတ္ - ဘာ၀နာစြမး္ဟုန္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ၀ါဂြမ္း
စိုင္ကဲ့သို႔ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေဖြးေနေသာ အာနာပါနနိမိတ္သည္ ဥဂၢဟ-
နိမိတ္ မည္၏။ (ေယဘုယ်ဟု မွတ္ပါ။ အျခားအေရာင္မ်ားလည္း
ေပၚႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။)
၃။ ပဋိဘိဘိဘာဂနိမိမိမိတိတိတ္ - ဘာ၀နာစြမ္းဟုန္ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ
ေသာက္႐ွဴးၾကယ္ကဲ့သို႔ အလြန္ၾကည္လင္ ေတာက္ပေနေသာ အာနာပါနနိမိတ္သည္
ပဋိဘာဂနိမိတ္ မည္၏။ (ဤ၌လည္း ေယဘုယ်ဟု မွတ္ပါ။)
ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္းရာ၌ မီးခိုး
ေရာင္ကဲ့သို႔ ညစ္ထပ္ထပ္ရွိေသာ ပရိကမၼနိမိတ္၊ ျဖဴဆြတ္ေနေသာ
ဥဂၢဟနိမိတ္၊ ၾကည္လင္ေတာက္ပေနေသာ ပဋိဘာဂနိမိတ္တို႔ ျဖစ္ေပၚ
လာေသာအခါ ယင္းနိမိတ္ကို အေရာင္အားျဖင့္ ႏွလံုးမသြင္းပါႏွင့္
= ယင္းနိမိတ္တို႔၏ အေရာင္ကို ႏွလံုးမသြင္းပါႏွင့္။ ႏွလံုးသြင္းခဲ့ေသာ္
အေရာင္ကသိုဏ္းဘက္သို႔ ကူးသြားမည္။ သို႔ေသာ္ တကယ့္အေရာင္ကသိုဏ္း
လည္း မျဖစ္ႏိုင္။ အေရာင္ကသိုဏ္း ျပဳလုပ္ႏိုင္ေသာ အာ႐ုံ
နိမိတ္တို႔တြင္ ယင္း အာနာပါနနိမိတ္ မပါ၀င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ဆိုလိုရင္းမွာ အေရာင္လည္းႏွလုံးမသြင္းရ။ အျဖဴေရာင္ဘဲ အဝါေရာင္စသည္ ႏွလုံးမသြင္းရ ။
ပုံသ႑ာန္လည္း ႏွလုံးမသြင္းရ ေလးေထာင့္ဘဲ အဝိုင္းဘဲ မကစားက ဖန္တည္းမယူရ ။
(နိမိတ္ေပၚလာေသာ ေယာဂီသာဆိုလိုပါသည္ ၊နိမိတ္မေပၚေသးလွ်င္ေတာ့ ေလကိုသတိကပ္၍
ျငိမ္းေအာင္ရွဳေနပါ ။မၾကာခင္ရရွိလာပါလိမ့္မည္။)
ေယာဂီအမ်ားစုတြင္ ႏွာသီး၌တင္းက်ပ္ျပီး ေလရွဳလို႕မရေအာင္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
အတြင္းသို႕လိုက္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ တြင္းသို႕လိုက္ေသာေၾကာင့္
ဓာတ္မ်ားစီးေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္ ။ ထိုသို႕တင္းက်ပ္ေနျခင္းကိုမွီ၍ တင္းမႈ မာမႈ
ပူမႈ ေအးမႈ တို႕ကိုမလိုက္ဘဲ ႏွာသီးဖ်ား၌သာစိတ္က္ို ညီညြတ္စြာထား၍ ရွဳေနပါ ။
မာ-ၾကမ္း-ေလး-ေပ်ာ့-ေခ်ာ-ေပါ့ဟူေသာ ပထ၀ီဓာတ္၏ သဘာ၀လကၡဏာ၊
ယိုစီး-ဖြဲ႕စည္းဟူေသာ အာေပါဓာတ္၏ သဘာ၀လကၡဏာ၊
ပူ-ေအးဟူေသာ ေတေဇာဓာတ္၏ သဘာ၀လကၡဏာ၊ ေထာက္ကန္မႈ
ဟူေသာ ၀ါေယာဓာတ္၏ သဘာ၀လကၡဏာဟု ဓာတ္ႀကီး (၄)ပါးတို႔၏
ကိုယ္ပိုင္ သဘာ၀လကၡဏာမ်ား ရွိၾက၏။
ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္
ပကတိေသာ ၀င္သက္ေလ ထြက္သက္ေလ အ၀င္အပါျဖစ္ေသာ ပရိ
ကမၼနိမိတ္ ဥဂၢဟနိမိတ္ ပဋိဘာဂနိမိတ္ဟူေသာ ယင္းနိမိတ္အားလံုးကို
သဘာ၀လကၡဏာအားျဖင့္လည္း ႏွလံုးမသြင္းပါႏွင့္၊ ယင္းအာနာပါန
နိမိတ္အားလံုး၌ တည္ရွိေသာ ဓာတ္ႀကီး (၄)ပါးတို႔၏ သဘာ၀လကၡ-
ဏာကိုလည္း ႏွလံုးမသြင္းပါႏွင့္။ ႏွလံုးသြင္းခဲ့ေသာ္ ဓာတ္ကမၼ႒ာန္း
ျဖစ္သြားမည္၊ အာနာပါနကမၼ႒ာန္း မျဖစ္ေတာ့ေပ။
သို႔ေသာ္ ဓာတ္ကမၼ႒ာန္းမွာလည္း အာနာပါန တစ္ခုတည္း၌ တည္ရွိေသာ ဓာတ္ႀကီး
(၄)ပါးမွ်ေလာက္ကိုသာ ႐ႈ႐ုံမွ်ျဖင့္ မလံုေလာက္သည္သာျဖစ္၏။ ဓာတ္
ကမၼ႒ာန္း အက်ဥ္းနည္း၌ကား တစ္ကိုယ္လံုးကို ျခံဳငံု၍ ဓာတ္ႀကီး
(၄)ပါးတို႔၏ သဘာ၀လကၡဏာကို ႐ႈရ၏။ ဓာတ္ကမၼ႒ာန္း အက်ယ္
နည္း၌ကား (၄၂)ေကာ႒ာသတို႔တြင္ ေကာ႒ာသ တစ္ခုစီ တစ္ခုစီ၌
ျခံဳငံု၍ ဓာတ္ႀကီး (၄)ပါးတို႔၏ သဘာ၀လကၡဏာကို ႐ႈရ၏။
အနိစၥလကၡဏာ၊ ဒုကၡလကၡဏာ၊ အနတၱလကၡဏာဟူေသာ လကၡဏာ
သံုးပါးတို႔သည္ ဒုကၡသစၥာ သမုဒယသစၥာ အမည္ရေသာ သခၤါရတရား
အားလံုးတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားဆိုင္ သာမညလကၡဏာ
မည္၏။ ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္ ပကတိေသာ ၀င္သက္ေလ ထြက္သက္ေလ
အ၀င္အပါျဖစ္ေသာ ယင္း အာနာပါနနိမိတ္ အားလံုးကို
သာမညလကၡဏာအားျဖင့္လည္း ႏွလံုးမသြင္းပါႏွင့္။ အနိစၥဟု ဒုကၡဟု
အနတၱဟု လကၡဏာေရး သံုးတန္ တစ္လွည့္စီ တင္ကာ ၀ိပႆနာ
မ႐ႈပြား မသံုးသပ္ပါႏွင့္။ အေၾကာင္းမူ ၀ိပႆနာဟူသည္ ဒုကၡသစၥာ၊
သမုဒယသစၥာ အမည္ရေသာ ပရမတ္သခၤါရတရားတို႔ကိုသာလွ်င္
လကၡဏာေရး သံုးတန္ တစ္လွည့္စီ တင္ကာ ႐ႈပြား သံုးသပ္ရေသာ
လုပ္ငန္းခြင္ ျဖစ္၏။ ပကတိေသာ ၀င္သက္ေလ ထြက္သက္ေလ အ၀င္
အပါ ယင္း အာနာပါနနိမိတ္ အားလံုးတို႔သည္ကား သမူဟပညတ္
သဏၭာနပညတ္စေသာ ပညတ္မစင္ေသးသည့္ ပညတ္အတံုးအခဲတို႔
သာ ျဖစ္ၾကေသး၏။ ပညတ္တရားတို႔မည္သည္မွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္၏
အ႐ႈခံအာ႐ုံတို႔မဟုတ္ ျဖစ္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းနိမိတ္တို႔၌ သာမည
လကၡဏာကိုလည္း ႏွလံုးမသြင္းပါႏွင့္။
ထို႔ေၾကာင့္ ပကတိေသာ ၀င္သက္ေလ ထြက္သက္ေလကို အာ႐ုံျပဳ၍
"၀င္ေလ ျဖစ္-ပ်က္ အနိစၥ ထြက္ေလ ျဖစ္-ပ်က္ အနိစၥ"ဟု မ႐ႈပါႏွင့္။ ဃန
ဟူသည့္ ႐ုပ္အတုံးအခဲ မၿပိဳေသးေသာ ပကတိေသာ ၀င္သက္ေလ ထြက္သက္ေလကား
ပညတ္သာျဖစ္ေပသည္။
"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"
www.bhikkhudhamma.blogspot.com
No comments:
Post a Comment