Choose Fonts Here

Saturday, March 26, 2016

အာနာပါနနိမိတ္ ေပၚစအေျခအေန



၀င္ေလ-ထြက္ေလ၏ အလြန္႔အလြန္ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေသာေၾကာင့္ မထင္
မရွား ျဖစ္လာေသာအခါ မူလ၀င္ေလ-ထြက္ေလ၏ ထိမႈထင္ရွားရာ ႏွာသီး-
ဖ်ား သို႔မဟုတ္ အထက္ႏႈတ္ခမ္းဟူေသာ အရပ္၌သာလွ်င္ ဘာ၀နာစိတ္ကို
ၿငိမ္၀ပ္စြာ ကပ္၍ ႐ႈဖန္မ်ားလာေသာအခါ အလြန္သိမ္ေမြ႕ေသာ ေလကို
တစ္ဖန္ျပန္၍ ေတြ႕လာတတ္၏။ သတိသမၸဇဥ္ဉာဏ္တို႔၏ စြမ္းအင္ႀကီးမား
လာေသာအခါ၌ တစ္ဖန္ျပန္၍ ေတြ႔ရွိေနျခင္းပင္ျဖစ္၏ ။ ထိုသို႕သိမ္ေမြ႔လာေသာေလ၌
ဘာ၀နာစိတ္ကို ၿငိမ္၀ပ္စြာ ကပ္ထားလိုက္ပါက သမာဓိအား ေကာင္းလာ
ေသာအခါ နိမိတ္မ်ား ေပၚလာတတ္ေပသည္။ ဤအဆိုမွာလည္း ေယဘုယ်
သတ္မွတ္ခ်က္သာ ျဖစ္၏။(ပဋိသမၻိဒါမဂၢပါဠိေတာ္ (၁၇၅))

 အခ်ဳိ႕ေယာဂီမ်ား၌ အလင္းေရာင္ အလ်င္စ၍ ေပၚတတ္၏။ အခ်ဳိ႕
ေယာဂီမ်ား၌ နိမိတ္ အလ်င္စ၍ ေပၚတတ္၏။ အလင္းေရာင္ေပၚခဲ့ေသာ္
ထိုအလင္းကို ႏွလံုးမသြင္းပါေလႏွင့္၊ ပကတိေသာ ၀င္ေလ-ထြက္ေလကိုပင္
သတိျမဲစြာ ႐ႈေနပါ။ နိမိတ္ေပၚခဲ့လွ်င္လည္း ေပၚစနိမိတ္မွာ မခိုင္ခံ့တတ္ေသာ
သေဘာရွိသျဖင့္ နိမိတ္ကို ႏွလံုးမသြင္းေသးဘဲ ပကတိေသာ ၀င္ေလ-ထြက္
ေလကိုပင္ ႐ႈေနပါ။ သတိျမဲေနပါေစ၊ သမၸဇဥ္ဉာဏ္ အားေကာင္းေနပါေစ။
အကယ္၍ အရွည္-အတိုကို ႐ႈသည့္အပိုင္း၌ နိမိတ္ေပၚခဲ့လွ်င္လည္း
ထိုနိမိတ္ကို ႏွလံုးမသြင္းေသးဘဲ သဗၺကာယ = ၀င္သက္ေလ-ထြက္သက္
ေလ၏ အစ-အလယ္-အဆံုး အကုန္လံုးကို ထင္ထင္ရွားရွား သိေအာင္၊
ပႆမၻယ = ၀င္သက္ေလ-ထြက္သက္ေလကို သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေအာင္ ၿငိမ္သက္
ေအာင္ ၿငိမ္းေအာင္ ဆက္က်င့္ပါ။ ထိုအခါ နိမိတ္လည္း တစ္စတစ္စ ခိုင္လာ
တတ္ပါသည္။

အကယ္၍ ၀င္သက္ေလ-ထြက္သက္ေလ၏ အစ-အလယ္-အဆံုး
အကုန္လံုးကို ထင္ထင္ရွားရွားသိေအာင္ ႐ႈသည့္အပိုင္းသို႔ေရာက္မွ နိမိတ္
ေပၚခဲ့ေသာ္ ထိုနိမိတ္ကို မၾကည့္ေသးဘဲ ၀င္သက္ေလ-ထြက္သက္ေလကို
သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေအာင္သာ ဆက္က်င့္ပါ။ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေသာ ေလအေပၚ၌
ဘာ၀နာစိတ္ကို ၿငိမ္၀ပ္စြာ ကပ္ထားႏိုင္သျဖင့္ ေလႏွင့္နိမိတ္ တစ္သားတည္း
ျဖစ္လာေသာအခါ ယင္း သမာဓိကိုပင္ ခိုင္ခံ့သည္ထက္ ခိုင္ခံ့ေအာင္ ဆက္
 လက္၍ ထူေထာင္ပါ။
အကယ္၍ အထက္တြင္ ရွင္းလင္းတင္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း -----
၁။ ဒီဃ = အရွည္
၂။ ရႆ = အတို
၃။ သဗၺကာယ = အကုန္လံုး
၄။ ပႆမၻယ = သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေအာင္ ၿငိမ္ေအာင္ ၿငိမ္းေအာင္က်င့္ျခင္း
ဟူေသာ ဤအဆင့္ေလးဆင့္ကို အစဥ္အတိုင္း တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္
က်င့္လာရာ ပႆမၻယသို႔ ေရာက္ရွိလာပါမွ နိမိတ္ေပၚလာသည္ျဖစ္အ့ံ၊
ေပၚစတြင္ ယင္းနိမိတ္သည္ မခိုင္ခံ့တတ္ေသာ သေဘာရွိသျဖင့္ ယင္းနိမိတ္
ကို ႏွလံုးမသြင္းေသးဘဲ ပကတိ၀င္ေလ-ထြက္ေလကိုသာ ႏွလံုးသြင္းေနပါ။

ေလႏွင့္နိမိတ္ တစ္သားတည္းျဖစ္ေနေသာအခါ ေလသည္ပင္နိမိတ္၊ နိမိတ္
သည္ပင္ေလ ျဖစ္လာေသာအခါ ပံုစံမွန္ အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေပၿပီ။ ၀င္ေလ-
ထြက္ေလကို အာ႐ုံျပဳလိုက္က နိမိတ္ကို အာ႐ုံျပဳလ်က္သား ျဖစ္ေန၏၊၊
နိမိတ္ကို အာ႐ုံျပဳလိုက္ကလည္း ေလကိုပါ အာ႐ုံျပဳလ်က္သား ျဖစ္ေန၏။
ယင္းသို႔ျဖစ္က ပံုစံ မွန္သြားေပၿပီ။

"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"
www.bhikkhudhamma.blogspot.com

No comments:

Post a Comment