ကုေဋတစ္သိန္း
ဧကစၦရကၡေဏ ေကာဋိိသတသဟႆသခၤၤါ ဥပၸၸဇၨတြြာ နိိ႐ိိိုုဇၥ်တိ။
(သံ၊႒၊၂၊၂၉၅။)
နာမ္တရားတို႔သည္ကား မ်က္စိတစ္မွိတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္ လက္ဖ်စ္တစ္တြက္ဟု
ု ေခၚဆိုအပ္ေသာ အခ်ိန္ကာလအတြင္း၌ပင္ ကုေဋတစ္သိန္းမက
ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ခ်ဳပ္ပ်က္သြားၾက၏။ ဤ က်မ္းဂန္အဆိုအမိန္႔မ်ားကို ကိုးကား-
လ်က္ ----"မ်က္စိတစ္မိွတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္ လက္ဖ်စ္တစ္တြက္အတြင္းမွာ
ကုေဋတစ္သိန္းမက ျဖစ္ၿပီးပ်က္ေနေသာ ဒီနာမ္တရားေတြကို ဘယ္လိုလုပ္
႐ႈမလဲ"ဟု ကုေဋတစ္သိန္းႏွင့္ ခဏခဏ ကိုင္အေပါက္ခံေနရသျဖင့္ အလြန္႔
အလြန္ မ်က္ႏွာငယ္ေနရွာေသာ၊ ယေန႔ေခတ္ ၀ိပႆနာေလာကက မ်က္ႏွာသာမေပး
သျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ သာသနာ၀ယ္ ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကား၌
အသာအယာ ပုကပ္ေနရေသာ၊ သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ိန္က မ်က္ႏွာပန္းပြင့္လန္းခဲ့
ဖူးေသာ နာမ္တရားမ်ားကို သိမ္းဆည္း႐ႈပြားရန္ အပိုင္းသို႔ကား ဆိုက္ေရာက္
လာခဲ့ေပၿပီ။ ႏွလံုးျဖဴစင္ အသင္သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔သည္ က်င့္ၾကံႀကိဳး
ကုတ္ ပြားမ်ားအားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစေသာ၀္။
နာမ္ကမၼ႒ာန္း၌ သိမ္းဆည္းနည္း (၃) နည္း
-----------------------------------------------
(ဒီ၊႒၊၂၊၃၁၄။ မ၊႒၊၁၊၂၈၀။ အဘိ၊႒၊၂၊၂၅၂။)
နာမ္ကမၼ႒ာန္းကို စတင္အားသစ္ရာ၌ = နာမ္တရားတို႔ကို စတင္ သိမ္း-
ဆည္းရာ ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူရာ၌ ----
၁။ ဖႆကစ၍ သိမ္းဆည္းေသာနည္း (ဖႆ ထင္ရွားေသာ ပုဂၢိဳလ္အဖို႔)
၂။ ေ၀ဒနာကစ၍ သိမ္းဆည္းေသာနည္း (ေ၀ဒနာ ထင္ရွားေသာ ပုဂၢိဳလ္အဖို႔)
၃။ အသိစိတ္ = ၀ိညာဏ္ကစ၍ သိမ္းဆည္းေသာနည္း (အသိစိတ္ ၀ိညာဏ္ထင္ရွားေသာ ပုဂၢိဳလ္အဖို႔။) ဟု ----
ဤသို႔လွ်င္ (၃)နည္း ရွိေပသည္။ အကယ္၍ အသင္သူေတာ္ေကာင္း-
သည ္ သုဒၶပိပႆနာယာနိက ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးျဖစ္လွ်င္ နာမ္ကမၼ႒ာန္းကုိ စတင္
အားသစ္ရာ၌ ေအာက္ပါ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္ကို ႐ိုေသစြာ ဦးထိပ္ရြက္
ပန္ဆင္၍ လိုက္နာျပဳက်င့္သင့္လွေပသည္။ (၀ိသုဒိၶ၊၂၊၂၂၇။)(မဟာဋီ၊၂၊၃၅၇။)
အကယ္၍ အသင္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သုဒၶ၀ိပႆနာယာနိကပုဂိၢဳလ္ျဖစ္လွ်င္
သုဝ္သုဒၶပပရိဂၢဟ=ေကာင္းမြန္စင္ၾကယ္စြာ ရုပ္တရားကိုဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူၿပီးသူ = သိမ္းဆည္းၿပီးသူ ျဖစ္ရေပမည္။
အေၾကာင္းမူ ခႏၶာငါးပါးရွိေသာ သတၱ၀ါတို႔၏ သႏၲာန္၀ယ္ စကၡဳအၾကည္၊ ေသာတအၾကည္၊
ဃာနအၾကည္၊ ဇိ၀ွါအၾကည္၊ ကာယအၾကည္ ဟူေသာ အၾကည္႐ုပ္တို႔ကား
စကၡဳ၀ိညာဏ္၊ ေသာတ၀ိညာဏ္၊ ဃာန၀ိညာဏ္၊ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏ္၊ ကာယ
၀ိညာဏ္ ဟူေသာ နာမ္တရားစုတို႔၏ အစဥ္အတိုင္း မွီ၍ျဖစ္ရာ ႐ုပ္တရားတို႔
ျဖစ္ၾက၏။ မေနာဓာတ္ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ အမည္ရေသာ နာမ္တရားစုတို႔
သည္လည္း ဘ၀င္ = မေနာအၾကည္ဓာတ္ကို အစြဲျပဳ၍ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ကိုမွီ၍ ျဖစ္ၾကရ၏။
သို႔အတြက္ ယင္းနာမ္တရားတို႔၏ မွီ၍ျဖစ္ရာ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ၀တၳဳ
႐ုပ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘ၀င္ = မေနာအၾကည္ဓာတ္ကိုလည္းေကာင္း
မသိမ္းဆည္းတတ္ေသး = မ႐ႈတတ္ေသးပါက နာမ္တရားတို႔ကို နာမ္တံုး
နာမ္ခဲဟူေသာ နာမ္ဃန အသီးအသီးၿပိဳေအာင္ ပရမတ္သို႔ ဉာဏ္အျမင္
ဆိုက္ေအာင္ သိမ္းဆည္းတတ္ေရး ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူတတ္ေရး ႐ႈျမင္
တတ္ေရးမွာ အလြန္ အလွမ္းေ၀းလ်က္ပင္ ရွိေနေပဦးမည္ ျဖစ္ေပသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆုတ္ယုတ္သနည္း
................................................
ေကာင္းမြန္စင္ၾကယ္စြာ ႐ုပ္တရားကိုသိမ္းဆည္းၿပီးေသာ ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္၏
အသိဉာဏ္၌သာလွ်င္ အထက္တြင္ တင္ျပထားေသာ နာမ္ကမၼ႒ာန္း သိမ္းဆည္းနည္း = နာမ္တရားတို႔ကို
သိမ္းဆည္း ႐ႈပြားနည္း (၃)နည္းတို႔တြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အျခင္းအရာအား
ျဖင့္ သို႔မဟုတ္ သံုးမ်ဳိးေသာ အျခင္းအရာတို႔ျဖင့္ နာမ္တရားတို႔သည္ ထင္ရွား
လာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ေကာင္းမြန္စင္ၾကယ္စြာ ႐ုပ္တရားကို
သမ္ဆညး္ ၿပီးေသာ ေယာဂါ၀စရပုဂိၢဳလ္သည္ သာလွ်င ္ နာမ္တရာ႔ကုိသိမ္း
ဆည္းဖို႔ရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ပါ။ ႐ုပ္တရားကို ေကာင္းမြန္စင္ၾကယ္စြာ မ
သိမ္းဆည္းရေသးေသာ ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္ နာမ္တရားတို႔ကို သိမ္း-
ဆည္းဖို႔ရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ျခင္းကို မျပဳလုပ္ပါႏွင့္။ အကယ္၍ ႐ုပ္တရား
တစ္လံုးေလာက္ အသိဉာဏ္၌ ထင္ရွားလာ႐ံုမွ်ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႐ုပ္
တရားႏွစ္လံုးေလာက္ အသိဉာဏ္၌ ထင္ရွားလာ႐ုံမွ်ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း
႐ုပ္ကမၼ႒ာန္းကို ဆက္လက္အားမထုတ္ေတာ့ဘဲ ႐ုပ္တရားကို သိမ္းဆည္းျခင္း
လုပ္ငန္းရပ္ကို ပယ္စြန္႔ထားခဲ့၍ နာမ္တရားကို သိမ္းဆည္းဖို႔ရန္ ႀကိဳးစား
အားထုတ္မိျငားအံ့၊ ကမၼ႒ာန္းမွ ဆုတ္ယုတ္ ပ်က္စီးတတ္၏။
(၀ိသုဒၶိ၊၂၊၂၂၇။ စာပိုဒ္-၆၇၁။)
ႏႈိင္းခိုင္းဖြယ္ရာ ဥပမာမည္သည္ကား ၀သီေဘာ္ငါးတန္သို႔ ဆိုက္ေအာင္သာလွ်င္
ေကာင္းစြာ ပြားမ်ားထားအပ္ေသာ ေအာက္ေအာက္ေသာ
စ်ာန္သည္သာလွ်င္ အထက္အထက္ေသာ စ်ာန္၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း
အနီးကပ္ဆံုးေသာ အေၾကာင္းတရား ျဖစ္ႏိုင္၏။ ရအပ္ကာမွ်ျဖစ္ေသာ
ေအာက္ေအာက္ေသာ စ်ာန္သည္ အထက္အထက္ေသာ စ်ာန္၏ အေျခခံ
အေၾကာင္းရင္း အနီးကပ္ဆံုးေသာ အေၾကာင္းပဒ႒ာန္ မျဖစ္ႏိုင္။ ဤ ဥပမာ
အတူပင္လွ်င္ ႐ုပ္တရားတို႔ကို သိမ္းဆည္းတတ္ေသာ ႐ူပပရိဂၢဟဉာဏ္သည္
ေကာင္းမြန္ စင္ၾကယ္မွသာလွ်င္ အ႐ႈပ္အေထြး ကင္းစင္မွသာလွ်င္ အဖု
အထစ္ ကင္းစင္မွသာလွ်င္ နာမ္တရားကို သိမ္းဆည္းတတ္ေသာ အ႐ူပပရိ-
ဂၢဟဉာဏ္၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း အနီးကပ္ဆံုးေသာ အေၾကာင္းတရား
ျဖစ္ႏိုင္၏။ ႐ူပပရိဂၢဟဉာဏ္သည္ မစင္ၾကယ္သည္ ျဖစ္လတ္ဘိမူကား အ႐ူပပရဂၢဟဉာဏ္၏
အေျခခံ အေၾကာင္းရင္း အနီးကပ္ဆံုးေသာ အေၾကာင္း
တရား မျဖစ္ႏိုင္။
ထိုေၾကာင့္ ႐ုပ္တရား နာမ္တရား၏ တစ္စိတ္ တစ္ေဒသ
သည္ေသာ္လည္း ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္၏ အသိဉာဏ္၌ မထင္ရွားလတ္ေသာ္
ထို႐ူပပရိဂၢဟဉာဏ္သည္ မစင္ၾကယ္သည္သာလွ်င္ မည္ေပသည္။ မ်ား
စြာကုန္ေသာ ႐ုပ္တရား နာမ္တရားတို႔သည္ အသိဉာဏ္၌ မထင္လာ မျမင္
လာလတ္ကုန္ပါမူကား အဘယ္မွာလွ်င္ ဆိုဖြယ္ရာ ရွိႏိုင္ပါေတာ့အံ့နည္း။
ဤသို႔ေသာ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ထင္ရွားျပေတာ္မူလိုသည္ျဖစ္၍ အ႒ကထာ
ဆရာေတာ္က အထက္ပါစကားရပ္ကို မိန္႔ဆိုသြားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ေပသည္။(မဟာဋီ၊၂၊၃၅၇။)
"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"
http://bhikkhudhamma.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment