ခဏ၌ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေစတနာ

ေရွးေရွးသင္ယူအပ္ေသာ အတတ္သင္ယူမႈသည္ ေနာက္ေနာက္
အတတ္သင္ယူမႈအား အေျခခံအျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳရာ၌ ကာလအခ်ိန္
မတူဘဲ ကာလတစ္ပါးသို႔ ေရာက္ရွိပါမွ ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ (= ေလ့က်က္
ပါမ်ားက ကြၽမ္းက်င္လာသကဲ့သို႔) ကံဟူေသာ ေစတနာသည္လည္း ကံကို
ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္စဥ္ခဏ၌ ေက်းဇူးမျပဳ အက်ဳိးကို မျဖစ္ေစႏိုင္။ ေနာက္ေနာက္
ခဏေရာက္မွ ေက်းဇူးျပဳ၏။ အက်ဳိးကို ျဖစ္ေစ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ နာနာကၡဏိက
ကမၼ = အက်ဳိးေပးရာခဏမွ အသီးအသီး ျဖစ္ေသာ မတူထူးျခား ကြဲျပားေသာ
ခဏ၌ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေစတနာဟု ဆိုရ၏။ (အဘိ၊႒၊၃၊၃၇၄။)

လြန္ခဲ့ေသာ အတိတ္ဘ၀ကေသာ္လည္းေကာင္း၊ကမၻာကုေဋေပါင္း
မ်ားစြာကေသာ္လည္းေကာင္း ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ေသာ ယခုအက်ဳိးေပးဆဲ
ခဏတြင္ ဥပါဒ္-ဌီ-ဘင္ အေနအားျဖင့္ ထင္ရွား မရွိေတာ့ေသာ သက္သက္
ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ၿပီးမွ်သာ ျဖစ္ေသာ ယင္းေစတနာ၏ အက်ဳိးကို ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ
စြမ္းအင္သတိၱကို ကမၼသတိၱဟု ေခၚဆို၏။ ယင္းကမၼသတိၱ = ကံကိုပင္
ပဓာနထား၍ အသင္သူေတာ္ေကာင္းသည္ ဤအရာ၌ ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္ပါ။



ပစၥဳပၸန္ကံကပင္ ကံကို ထူေထာင္ဆဲ ခဏ၌ ခ်က္ခ်င္း အက်ဳိးေပးႏိုင္သည္
ျဖစ္အံ့၊ အထက္တြင္ အ႒ကထာက ဖြင့္ဆိုထားသည့္အတိုင္း လူသားတစ္ဦး
သည္ နတ္သားျဖစ္ထိုက္ေသာ ကုသိုလ္ကံကို ထူေထာင္လွ်င္ ကံကို ထူေထာင္ဆဲ
ခဏမွာပင္ နတ္သားျဖစ္ေလရာ၏။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ကား မျဖစ္ခဲ့ေပ။

အလားတူပင္ လူသားတစ္ဦးသည္ အိုမင္းမစြမ္းအရြယ္သို႔ (သို႔မဟုတ္) ႀကီး
ရင့္ေသာ အရြယ္သို႔ ေရာက္ရွိေသာအခါ (၁၆)ႏွစ္သားႏွင့္ (၁၆)ႏွစ္သမီး
ျဖစ္ထိုက္ေသာ ကံကို ထူေထာင္လိုက္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္း (၁၆)ႏွစ္အရြယ္ ျဖစ္ေလ
ရာ၏။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ကား မျဖစ္ေပ။ အကယ္၍ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ေလာက၌ လူအို
လူနာ လူေသဟူသည္ မရွိႏိုင္ေတာ့ၿပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း၊ ေကာင္းမႈ
ကုသိုလ္ျပဳ၍ မအိုရေအာင္ မနာရေအာင္ မေသရေအာင္ ဆုေတာင္းပန္ထြာ
ၾကေတာ့မည္သာ ျဖစ္၏။

အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆိုးသူလည္း ေလာက၌ ရွိႏိုင္
ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳကာ ပဘာ၀တီ ဥမၼာဒႏီၲတို႔ကဲ့သို႔
အလွတြင္ အယဥ္ဆင့္သူေတြ ျဖစ္ေအာင္ ဆုေတာင္းပန္ထြာၾကေတာ့မည္သာ
ျဖစ္၏။ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ အက်ဳိးေပးႏိုင္ေသာ စြမ္းအားရွိေသာ ဒိ႒ဓမၼ
ေ၀ဒနီယကံသည္ပင္ ကံကို ထူေထာင္စဥ္ခဏႏွင့္ အက်ဳိးေပးရာ ခဏတို႔သည္
အခ်ိန္အနည္းငယ္ေသာ္လည္း ကြာဟခ်က္ ရွိေနေပေသးသည္။ အျခားေသာ
ကံတို႔၌ကား ဆိုဖြယ္ရာပင္ မရွိျဖစ္ေတာ့၏။

ထို႔ေၾကာင့္ အတိတ္အေၾကာင္းတရား ငါးပါးတို႔တြင္ ကံကို ပဓာန
ထား၍ အသင္သူေတာ္ေကာင္းသည္ စဥ္းစားတတ္ပါက အတိတ္က ျပဳစု
ပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ေသာ သမုဒယသစၥာေၾကာင့္သာ ဤဘ၀တြင္ ဒုကၡသစၥာတရား
မ်ား ထင္ရွားစြာ ျဖစ္ပြားလာရသည္ကို သေဘာက် လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ရာ ရွိေပ
လိမ့္မည္။ အကယ္၍ အတိတ္က ျဖည့္က်င့္ ဆည္းပူးခဲ့ေသာ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္
ခဲ့ေသာ သမုဒယသစၥာ အမည္ရသည့္ ကံေၾကာင့္ ဤပစၥဳပၸန္ဘ၀၌ ပဋိသေႏၶ
ခႏၶာငါးပါး အစရွိေသာ ဒုကၡသစၥာတရား ထင္ရွားျဖစ္မႈကို အသင္သူေတာ္ေကာင္း
သည္ လက္မခံႏိုင္သည္ ျဖစ္ျငားအံ့။

 သမၼာသေမၺာဓိ အေလာင္းလ်ာ ႀကီးမ်ားအဖို႔ သမၼာသေမၺာဓိ ဉာဏ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ရရွိရန္အတြက္ ေလး
သေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းတို႔ ကာလပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပေစၥက
ေဗာဓိ အေလာင္းလ်ာႀကီးမ်ားအဖို႔ ပေစၥကေဗာဓိ ဉာဏ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို
ရရွိရန္အတြက္ ႏွစ္သေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းတို႔ ကာလပတ္လံုးေသာ္လည္း
ေကာင္း၊ အဂၢသာ၀ကေဗာဓိ အေလာင္းလ်ာႀကီးမ်ားအဖို႔ အဂၢသာ၀ကေဗာဓိ
ဉာဏ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ရရွိရန္အတြက္ တစ္သေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းတို႔
ကာလပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ မဟာသာ၀ကေဗာဓိ အေလာင္းလ်ာ
ႀကီးမ်ားအဖို႔ မဟာသာ၀က ေဗာဓိဉာဏ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ရရွိရန္အတြက္
ကမၻာတစ္သိန္းတို႔ ကာလပတ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း ပါရမီ အလီလီေတာ္
တို႔ကို ျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးဖြယ္ လို-မလိုကိုပါ ထပ္မံ၍ စဥ္းစားရေတာ့မည္
ျဖစ္ေပသည္။ အေၾကာင္းမူ အတိတ္ဘ၀က ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ေသာ သမုဒယ
သစၥာေၾကာင့္ ဤဘ၀တြင္ ၀ိပါက၀ဋ္ ဒုကၡသစၥာတရားမ်ား ထင္ရွားျဖစ္ပံုကို
လက္မခံႏိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"
http://bhikkhudhamma.blogspot.com/