အ႐ုိးစုကမၼ႒ာန္း

ဤ (၃၂)ေကာ႒ာသတို႔ကို ပဂုဏျဖစ္ေအာင္ အ၀ါး၀စြာ ႏိုင္ႏိုင္နင္း-
နင္း ေလ့လာၿပီးေသာ ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္ ယင္း (၃၂)ေကာ႒ာသတို႔ကို
ျခံဳငံု၍ ျဖစ္ေစ၊ ေကာ႒ာသ တစ္ခုစီ တစ္ခုစီကို ျဖစ္ေစ အာ႐ုံယူ၍ ပဋိကူလ
မနသိကာရကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္းႏိုင္ေပသည္။ (၀ိသုဒိၶ၊၁၊၂၅၇ - ၾကည့္ပါ။)
ဤတြင္ အ႐ုိးစုေကာ႒ာသတစ္ခုကို အာ႐ုံယူ၍ ႐ႈပြားပံုကို တင္ျပအပ္
ပါသည္။ အဇၩတၱ ဗဟိဒၶ ႏွစ္မ်ဳိးတို႔တြင္ ႏွစ္ၿခိဳက္ရာက စႏိုင္၏။ ဤ၌ အဇၩတၱ
ကစ၍ အားထုတ္ပံုကို တင္ျပအပ္ပါသည္။

အသင္သူေတာ္ေကာင္းသည္ မိမိရရွိထားၿပီးသည့္ အာနာပါနစတုတၳ-
စ်ာန္သမာဓိကို တစ္ဖန္ျပန္၍ ထူေထာင္ပါ။ လင္းေရာင္ျခည္စြမ္းအင္မ်ား
ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ တလက္လက္ ေတာက္ပလာေသာအခါ အဇၩတၱ (၃၂)
ေကာ႒ာသတို႔ကို သိမ္းဆည္းပါ။ ဗဟိဒၶ၌လည္း အနီးကပ္ဆံုး၌ တည္ရွိေသာ
လင္းေရာင္ျခည္ျဖင့္ ေတြ႕ထိမိေသာ သတၱ၀ါတစ္ဦး၏ (၃၂)ေကာ႒ာသတို႔
ကိုလည္း သိမ္းဆည္းပါ။

 အဇၩတၱ ဗဟိဒၶ တစ္လွည့္စီ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ခန္႔
သိမ္းဆည္းပါ။ ထိုေနာင္ အဇၩတၱ အ႐ုိးစုေကာ႒ာသကို ဉာဏ္ျဖင့္ ျခံဳငံု၍
သိမ္းဆည္းပါ။ အ႐ိုးစုေကာ႒ာသ ထင္ရွားလာေသာအခါ ယင္း အ႐ုိးစု
ေကာ႒ာသ၏ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ ပဋိကူလသေဘာကို အာ႐ုံယူ၍ ---
၁။ ပဋိကူလ-ပဋိကူလ = ရြံစရာ-ရြံစရာဟုလည္းေကာင္း၊
၂။ အ႒ိကပဋိကူလ = အ႐ုိးစုရြံစရာဟုလည္းေကာင္း၊
၃။ အ႒ိက-အ႒ိက = ရြံစရာအ႐ုိးစု ရြံစရာအ႐ုိးစုဟုလည္းေကာင္း

ပါဠိလို ျဖစ္ေစ ျမန္မာလို ျဖစ္ေစ ႏွစ္ၿခိဳက္သလို ႐ႈေနပါ။ ထို ရြံရွာ
စက္ဆုပ္ဖြယ္ အ႐ုိးစုအာ႐ုံ၌ တစ္နာရီ ႏွစ္နာရီ စသည္ျဖင့္ ဘာ၀နာစိတ္ကို
ၿငိမ္၀ပ္စြာ ကပ္၍ တည္ေနေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ အာနာပါနစတုတၳစ်ာန္၏
အားႀကီးေသာမွီရာ ဥပနိႆယသတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳေပးမႈ အရွိန္အ၀ါ သတၱိ
ထူးႀကီးကို ဆက္ခံရေသာ ယင္းပဋိကူလမနသိကာရ ဘာ၀နာစိတ္သည္
အလြန္႔အလြန္ စြမ္းအင္ႀကီးမားေနမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔ ႐ႈရာ၌ ရြံရွာ
စက္ဆုပ္ဖြယ္ ပဋိကူလသေဘာကို ဉာဏ္ျဖင့္ ေပါေလာႀကီးေပၚေနေအာင္
ထင္လင္းေနေအာင္ ႐ႈပါ။



အ႐ုိးစုကမၼ႒ာန္း-ဥဂၢဟနိမိတ္ႏွင့္ ပဋိဘာဂနိမိတ္
................................................................
ဤအထက္ပါ အ႒ကထာအဖြင့္ႏွင့္အညီ ---
၁။ ၀ဏၰ = အ႐ုိးစု၏ အေရာင္၊
၂။ သဏၭာန = အ႐ုိးစု၏ ပံုသဏၭာန္၊
၃။ ဒိသ = အ႐ုိးစု၏တည္ရွိရာ ခႏၶာကိုယ္၏အထက္ပိုင္း ေအာက္ပိုင္းေဒသ၊
၄။ ၾသကာသ = အ႐ုိးစု တည္ရွိရာအရပ္၊
၅။ ပရိေစၦဒ = အျခားေကာ႒ာသတို႔ႏွင့္ မေရာယွက္ဘဲ အ႐ုိးစု ေကာ-
႒ာသခ်ည္း သီးသန္႔တည္ေနပံု အ႐ုိးစု ေကာ႒ာသအခ်င္းခ်င္းလည္း မေရာမယွက္ တည္ေနပံု ---
ဤ (၅)မ်ဳိးေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ထင္လာေသာ အ႐ုိးစုေကာ႒ာသကား
ဥဂၢဟနိမိတ္တည္း။

ယင္း ငါးမ်ဳိးေသာ အျခင္းအရာဟူေသာ ခပ္သိမ္း
ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ ပဋိကူလ၏ အစြမ္းျဖင့္
ထင္လာေသာ အ႐ုိးစုေကာ႒ာသကား ပဋိဘာဂနိမိတ္တည္း။
(၀ိသုဒိၶ၊၁၊၂၅၇။ မဟာဋီ၊၁၊၃၁၀။ အဘိ၊႒၊၂၊၂၃၇။)

ယင္း ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ ပဋိကူလသေဘာအားျဖင့္ ထင္လာေသာ
အ႐ုိးစုေကာ႒ာသ ပဋိဘာဂနိမိတ္ကို မွီ၀ဲေသာ ပြားမ်ားေသာ ေယာဂါ၀စရ
ပုဂၢိဳလ္အား ပထမစ်ာန္၏ အစြမ္းျဖင့္သာလွ်င္ အပၸနာစ်ာန္သည္ ျဖစ္ေပၚ
လာ၏။ (၀ိသုဒိၶ၊၁၊၂၅၇။) ၾကြင္းက်န္ေသာ ေကာ႒ာသတို႔၌လည္း အလိုရွိပါက နည္းတူပင္ ပြားႏိုင္သည္။

စ်ာန္အဂၤါ (၅) ပါး
၁။ ၀ိတက္ = ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အ႐ုိးစုအာ႐ုံေပၚသို႔ စိတ္ကို ေရွး႐ႈတင္ေပးျခင္းသေဘာ။
၂။ ၀ိစာရ = ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အ႐ုိးစုအာ႐ုံကို ထပ္ကာ ထပ္ကာ သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ျခင္းသေဘာ။
၃။ ပီတိ = ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အ႐ုိးစုအာ႐ုံကို ႏွစ္သက္ျခင္းသေဘာ။
၄။ သုခ = ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အ႐ုိးစုအာ႐ုံ၏ အရသာကို ခ်မ္းခ်မ္း သာသာ ခံစားျခင္းသေဘာ။
၅။ ဧကဂၢတာ = ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ အ႐ုိးစုအာ႐ုံ တစ္ခုတည္းေပၚသို႔ စိတ္က်ေရာက္ တည္ၿငိမ္ေနျခင္းသေဘာ။

ဤမွ် ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အ႐ုိးစုေကာ႒ာသ၌ အဘယ္
သို႔လွ်င္ ပီတိေသာမနႆ ျဖစ္ႏိုင္ပါအံ့နည္းဟု ေမးရန္ရွိ၏။ အေျဖမွာ ဤသို႔
ျဖစ္၏။ ပဋိကူလမနသိကာရလမ္းမွ ႐ႈပြားသံုးသပ္ေနေသာ ဤ အ႐ုိးစု
ေကာ႒ာသသည္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ ဧကန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုအ႐ုိးစု ေကာ
႒ာသပဋိဘာဂနိမိတ္အာ႐ုံ၌  မခြ်တ္ဧကန္ အမွန္အားျဖင့္ ဤက်င့္၀တ္ ပဋိပတ္ျဖင့္
အိုေဘးဆိုးႀကီး ေသေဘးဆိုးႀကီးမွ ငါလြတ္ေျမာက္ရေပေတာ့အံ့ --- ဟု မိမိ
ရရွိမည့္ အက်ဳိးအာနိသံသကို ႐ႈျမင္ေလ့ရွိသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္လည္း
ေကာင္း၊ နီ၀ရဏအညစ္အေၾကးတည္းဟူေသာ စိတ္အစဥ္ကို ပူပန္ေစတတ္
ေသာ တရားဆိုးကို ပယ္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ပီတိေသာမနႆသည္
ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္၏။ ေလာကူပမာအားျဖင့္ကား ။

ယခုအခါ၌ မ်ားစြာေသာ
အဖိုးအခကို ငါရေပေတာ့အံ့။ဟု အက်ဳိးအာနိသံသကို ႐ႈျမင္ေလ့ရွိေသာ
ပုပၹဆၮက = ပန္းမႈိက္သြန္ မစင္ဘင္က်ဳံးသမားအား မစင္ပံုႀကီးကို အာ႐ုံျပဳ
၍ မစင္ပံုႀကီး၌ ပီတိေသာမနႆ ျဖစ္သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊အျပင္းအထန္
ဖ်ားနာျခင္း ဗ်ာဓိဒုကၡသို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ ေရာဂါသည္အား ပ်ဳိ႕အန္ျခင္း
၀မ္းေလွ်ာျခင္း ျဖစ္ရာ၌ ပီတိေသာမနႆသည္ ျဖစ္ေပၚလာသကဲ့သို႔လည္း-
ေကာင္း မွတ္ပါ။ (၀ိသုဒိၶ၊၁၊၁၈၈။)

သတိျပဳရန္
ဤ ပဋိကူလမနသိကာရ၏ အစြမ္းျဖင့္ အ႐ုိးစုေကာ႒ာသကို အာ႐ုံ
ယူ၍ ပြားမ်ားရာ၌ အ႐ုိးဟူေသာ အမည္နာမပညတ္ကို စြန္႔လႊတ္၍ ထိုအ႐ုိးစု
အာ႐ုံ၌ "ပဋိကူလ ပဋိကူလ = ရြံစရာ ရြံစရာ "ဟု ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္သေဘာ၌
သာ သတိကို တည္ေအာင္ထားပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ အားထုတ္ရာ၌ ေရွးဦးစြာ
အားထုတ္လွ်င္ အားထုတ္ခ်င္း ပဋိကူလ = ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ သေဘာအား-
ျဖင့္ကား မထင္လာႏိုင္ေသးေပ။ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ ပဋိကူလသေဘာအားျဖင့္
မထင္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး အ႐ုိးစုဟူေသာ အမည္နာမ ပညတ္ကို
မလႊတ္ပါႏွင့္။ အၾကင္အခါ၌ကား ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ ပဋိကူလသေဘာအား-
ျဖင့္ ထင္လာ၏။ ထိုအခါ၌ အ႐ုိးစုဟူေသာ အမည္နာမပညတ္ကို သို႔မဟုတ္
အ႐ုိးစုပညတ္ကို လႊတ္၍ ပဋိကူလ ပဋိကူလ = ရြံစရာ ရြံစရာဟုသာ ႏွလံုး
သြင္းပါ။ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ငါးမ်ဳိးေသာ အျခင္းအရာဟူေသာ
ခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ ပဋိကူလသေဘာကို
ထင္လာေအာင္ ႏွလံုးသြင္းပါ။ (အဘိ၊႒၊၂၊၂၄၅ - ၾကည့္ပါ။)

အဇၩတၱ - ဗဟိဒၶ
အဇၩတၱ၀ယ္ (၃၂)ေကာ႒ာသတို႔၌ အ၀ါး၀စြာ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ေလ့က်င့္
ၿပီးရာ ထိုအခါ၌ ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္ အကယ္၍ ဗဟိဒၶသူတစ္ပါးသႏၲာန္
တို႔သို႔လည္း ေကာ႒ာသကို ႏွလံုးသြင္းျခင္း = မနသိကာရကို အကယ္၍
ကပ္ေဆာင္ျငားအံ့၊ ထိုသို႔ ကပ္ေဆာင္လတ္ေသာ္ ထို ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္အား
ေကာ႒ာသအားလံုးတို႔သည္ ထင္ရွားသည္ျဖစ္၍ ျဖစ္ကုန္လတ္ေသာ္ လွည့္လည္
က်က္စား သြားလာေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ လူ တိရစၦာန္ အစရွိေသာ
သတၱ၀ါတို႔သည္ သတၱ၀ါဟု စြဲယူထိုက္ေသာ အျခင္းအရာကို စြန္႔၍ ေကာ႒ာသတို႔၏
အစုအပံု၏ အျဖစ္ျဖင့္သာလွ်င္ ထင္လာကုန္၏။ (လင္းေရာင္ျခည္
စြမ္းအင္ျဖင့္ ေတြ႕ရွိေနရေသာ) ထို လူ တိရစၦာန္ စေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္
စားမ်ဳိအပ္ေသာ ေသာက္ဖြယ္စားဖြယ္ အစရွိေသာ အာဟာရသည္ ေကာ႒ာသအစုအပံု၌
ထည့္သြင္းအပ္သကဲ့သို႔ ထင္လာ၏။

ထိုအခါ၌ ထိုေယာဂါ၀စရ
ပုဂၢိဳလ္သည္ အဇၩတၱေကာ႒ာသ အမ်ားစု၌ သို႔မဟုတ္ ထင္ရွားရာ ေကာ႒ာသ
တစ္ခုခု၌ "ပဋိကူလ ပဋိကူလ = ရြံစရာ ရြံစရာ"ဟု အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္
ႏွလံုးသြင္းလတ္ေသာ္ အစဥ္အားျဖင့္ အပၸနာစ်ာန္သည္ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္၏။

ဤ အ႒ကထာ၏ ဖြင့္ဆိုခ်က္ႏွင့္အညီ အသင္သူေတာ္ေကာင္းသည္
အဇၩတၱအ႐ုိးစုေကာ႒ာသ၌ ပဋိကူလအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း ႐ႈပြားေလရာ ပထမ
စ်ာန္သမာဓိသို႔ ဆိုက္သည္ျဖစ္အံ့၊ ယင္း ပထမစ်ာန္ကို ၀သီေဘာ္ (၅)တန္
ႏိုင္နင္းေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။ ၀သီေဘာ္ (၅)တန္ ႏိုင္နင္းၿပီးေသာ္ မိမိ၏
ေ႕ရွတည့္တည့္တြင္ သို႔မဟုတ္ လင္းေရာင္ျခည္ျဖင့္ ေတြ႕ထိမိရာ အနီးစပ္ဆံုး
တစ္ေနရာတြင္ ေတြ႕ရွိရေသာ သူတစ္ပါး၏ အ႐ုိးစုေကာ႒ာသကို အာ႐ုံယူ၍
ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ ပဋိကူလအားျဖင့္ပင္ ႏွလံုးသြင္းပါ။

 စ်ာန္အဂၤါမ်ား ထင္ရွား
လာသည့္တိုင္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းပါ။ သို႔ေသာ္ ယင္းစ်ာန္မွာ အထက္ပါ မူလ-
ဋီကာ၏ ရွင္းလင္းခ်က္အရ ဗဟိဒၶအေလာင္းေကာင္၏ အ႐ုိးစုကဲ့သို႔ သက္မဲ့
အ႐ုိးစုအာ႐ုံအရာ၌ ထား၍ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ရရွိလာေသာ ဥပစာရ
စ်ာန္သာ ျဖစ္သည္။ ယင္း စ်ာန္အဂၤါမ်ား ထင္ရွားလာေသာအခါ အဇၩတၱသို႔
တစ္ဖန္ျပန္၍ အဇၩတၱအ႐ုိးစုကိုပင္ ပဋိကူလအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းပါ။ အဇၩတၱ
တစ္လွည့္ ဗဟိဒၶ တစ္လွည့္ ႏွလံုးသြင္းပါ။

ယင္းသို႔ အဇၩတၱ တစ္လွည့္ ဗဟိဒၶ
တစ္လွည့္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းေၾကာင့္ ပဋိကူလမနသိကာရ ဘာ၀-
နာသည္ အလြန္႔အလြန္ အရွိန္အ၀ါေကာင္း၍ စြမ္းအင္ ျပည့္၀လာမည္ ျဖစ္
သည္။ ထိုေနာင္ လင္းေရာင္ျခည္ျဖင့္ ေတြ႕ထိမိရာ အရပ္ (၁၀)မ်က္ႏွာ၌
တည္ရွိေသာ အ႐ုိးစုေကာ႒ာသမ်ားကိုလည္း တစ္ခုၿပီး တစ္ခု နည္းတူပင္
႐ႈပါ။ အေ၀း အနီး အရပ္အားလံုးသို႔ ဉာဏ္ကိုေစလႊတ္၍ နည္းတူပင္ အဇၩတၱ
တစ္လွည့္ ဗဟိဒၶ တစ္လွည့္ ႐ႈပါ။ အရပ္ (၁၀)မ်က္ႏွာ၌ မည္သည့္အရပ္ကို
မဆို ၾကည့္လိုက္တိုင္း အ႐ုိးစုေကာ႒ာသခ်ည္း ျမင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ
ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိေသာအခါ ၾသဒါတကသိုဏ္းသို႔ ကူးႏိုင္ေပၿပီ။

"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"
www.bhikkhudhamma.blogspot.com