မေနာဒြါရိက ကုသိုလ္ေဇာ၀ီထိ စိတ္အစဥ္ကို သိမ္းဆည္း႐ႈပြားပံု

၁။ မိမိ ရရွိထားၿပီးသည့္ စတုတၳစ်ာန္သမာဓိ တစ္ခုခုကုိ သုိ႔မဟုတ္ မိမိ
ႏွစ္ၿခိဳက္ရာ အျမင့္ဆုံး သမာဓိကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ပါ။
၂။ ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ = မေနာဒြါရကို သိမ္းဆည္းပါ။
၃။ (ပရမတ္) စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ကို လွမ္းအာ႐ုံယူပါ။
ထို စကၡဳအၾကည္ဓာတ္အာ႐ုံသည္ ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ = မေနာ
ဒြါရ၌ ထင္လာေသာအခါ ေရွး႐ႈက်ေရာက္လာေသာအခါ မေနာဒြါရိက
ေဇာ၀ီထိစိတ္အစဥ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာမည္ ျဖစ္သည္။ ထို ၀ီထိစိတ္အစဥ္တြင္
ပါ၀င္ေသာ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းက ---
၁။ စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ဟု ဆုံးျဖတ္ေသာအခါ
၂။ စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ကို ႐ုပ္တရားဟု ဆံုးျဖတ္ေသာအခါ
၃။ ထို စကၡဳအၾကည္ဓာတ္၏ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္း သေဘာကို (အပ်က္
သေဘာကို ) အာ႐ုံယူ၍ အနိစၥဟု ဆုံးျဖတ္ေသာအခါ = ႐ႈေသာအခါ
၄။ ထို စကၡဳအၾကည္ဓာတ္၏ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္ျဖင့္ (အပ်က္
ဒဏ္ခ်က္ျဖင့္ ) အညႇဥ္းပန္း အႏွိပ္စက္ခံရသည့္ သေဘာကို အာ႐ုံ
ယူ၍ ဒုကၡဟု ဆုံးျဖတ္ေသာအခါ = ႐ႈေသာအခါ
၅။ ထိုစကၡဳအၾကည္ဓာတ္၏ မပ်က္စီးဘဲ အက်ိတ္အခဲ အခိုင္အမာ အႏွစ္
သာရအားျဖင့္ တည္ေနသည့္ အတၱမဟုတ္သည့္ သေဘာကို အာ႐ုံ
ယူ၍ အနတၱဟု ဆံုးျဖတ္ေသာအခါ = ႐ႈေသာအခါ
၆။ ထို စကၡဳအၾကည္ဓာတ္၏ မေကာင္းေသာ အဆင္းအနံ႔ စသည္တို႔ႏွင့္
ေရာေႏွာေနသည့္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္သေဘာကို အာ႐ုံယူ၍ အသုဘ
ဟု ဆုံးျဖတ္ေသာအခါ = ႐ႈေသာအခါ
ေယာနိေသာမနသိကာရ ျဖစ္၍ ႏွလံုးသြင္းမွန္၍ ကုသိုလ္ေဇာမ်ား
ေစာမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို (၆)မ်ဳိးေသာ ေယာနိေသာမနသိကာရတို႔တြင္
အသင္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ နံပါတ္တစ္ ျဖစ္သည့္ စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ဟု
သိေနေသာ မေနာဒြါရိက ေဇာ၀ီထိ စိတ္အစဥ္မ်ားကို ေ႕ရွဦးစြာ စတင္၍
သိမ္းဆည္းၾကည့္ပါ။ အသိစိတ္ ၀ိညာဏ္က စ၍ ျဖစ္ေစ၊ ဖႆက စ၍
ျဖစ္ေစç ေ၀ဒနာက စ၍ ျဖစ္ေစ သိမ္းဆည္းႏိုင္ပါသည္။

အကယ္၍ အသိစိတ္ = ၀ိညာဏ္က စ၍ သိမ္းဆည္းခဲ့ေသာ္ ယင္း
အသိစိတ္တို႔မွာ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း (၁)ႀကိမ္၊ ေဇာ (၇)ႀကိမ္၊ တဒါ႐ုံ (၂)ႀကိမ္
အေနျဖင့္ ျဖစ္ေပၚေနပံုကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။
ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ဟူေသာ မေနာဒြါရ၌ စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ အာ႐ုံ
သည္ ေရွး႐ႈ က်ေရာက္ေနေသာအခါ = ထင္ေနေသာအခါ ယင္း မေနာဒြါရကို
အစြဲျပဳ၍ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ကို မွီ၍ ယင္း မေနာဒြါရိက ေဇာ၀ီထိ စိတ္အစဥ္
မ်ားသည္ တစ္၀ီထိႏွင့္ တစ္၀ီထိအၾကားတြင္ ဘ၀င္မ်ားျခားလ်က္ ႀကိမ္ဖန္
မ်ားစြာ ထပ္ကာထပ္ကာ ျဖစ္ေနပံုကို ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ
ေလ့က်င့္ပါ။ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိခဲ့ေသာ္ ေစတသိက္မ်ားကို တစ္လံုးစီ
တစ္လံုးစီ တစ္စတစ္စ တိုး၍ တိုး၍ --- (အသိစိတ္-ဖႆ (၂)လံုး (၂)လံုးç
အသိစိတ္-ဖႆ-ေ၀ဒနာ (၃)လံုး (၃)လံုးç အသိစိတ္-ဖႆ-ေ၀ဒနာ-သညာ
(၄)လံုး (၄)လံုး --- ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ တစ္စတစ္စ တိုး၍ တိုး၍)မေနာ
ဒြါရာ၀ဇၨန္း၌ (၁၂)လံုး၊ ေဇာ အသီးအသီး၌ (၃၄)လံုးစီ၊ တဒါ႐ုံ အသီးအသီး၌
(၃၄)လံုးစီ ျပည့္သည္တိုင္ေအာင္ စိတၱကၡဏတိုင္း၌ ၿပိဳင္တူျဖစ္မႈကို ျမင္ေအာင္
ေလ့က်င့္ပါ။

ထုိသုိ႔ ေလ့က်င့္ရာ၌ နာမ္တရားမ်ားမွာ မထင္မရွား ျဖစ္လာ
ပါက စတုတၳစ်ာန္သမာဓိ တစ္ခုခုကုိ ျပန္လည္ ထူေထာင္ပါ။ ဉာဏ္လင္း-
ေရာင္ျခည္မ်ား အားေကာင္းလာေသာအခါ မိမိ ႐ႈပြားေနသည့္ စကၡဳအၾကည္
ဓာတ္ကဲ့သုိ႔ေသာ အာ႐ုံႏွင့္ ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ကုိ ပူးတြဲ သိမ္းဆည္း
ကာ နာမ္တရားတုိ႔ကုိ တစ္လုံးစီ တစ္လုံးစီ တုိး၍ တုိး၍ သိမ္းဆည္းပါ။
ဘ၀င္မေနာအၾကည္ = မေနာဒြါရႏွင့္ အာ႐ုံကုိ ပူးတြဲကာ သိမ္းဆည္းလ်က္
ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေလ့က်င့္ပါ။ နာမ္တရားမ်ား မထင္ရွားတုိင္း ဤစနစ္ကုိ
အသုံးျပဳပါ။ ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ ႐ႈႏိုင္ေသာအခါ ယင္းနာမ္တရားတို႔၏
စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ အာ႐ုံဘက္သို႔ ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္းေနေသာ သေဘာကို
ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္၍ "နာမ္တရား နာမ္တရား "ဟု သိမ္းဆည္းပါ။



ဉာဏ္ယွဥ္ ပီတိယွဥ္
-------------------------
ၾကြင္းက်န္ေသာ ေယာနိေသာမနသိကာရ အသီးအသီး၌လည္း နည္းတူ ႐ႈပါ။
ထိုသို႔ ႐ႈရာ၌ ေဇာႏွင့္ တဒါ႐ုံတို႔တြင္ ---
၁။ ရံခါ ဉာဏ္+ပီတိ ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ယွဥ္၏၊ ေသာမနႆသဟဂုတ္ ဉာဏသမၸယ
ုတ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္တည္း။
၂။ ရံခါ ဉာဏ္သာယွဥ္၍ ပီတိ မယွဥ္သည္လည္း ရွိ၏။ ဥေပကၡာသဟ-
ဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္တည္း။
၃။ ရံခါ ဉာဏ္ မယွဥ္ ပီတိ ယွဥ္သည္လည္း ရွိ၏၊ ေသာမနႆသဟဂုတ္
ဉာဏ၀ိပၸယုတ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္တည္း။
၄။ ရံခါ ဉာဏ္ မယွဥ္ ပီတိ မယွဥ္သည္လည္း ရွိ၏၊ ဥေပကၡာသဟဂုတ္
ဉာဏ၀ိပၸယုတ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္တည္း။
အားလံုးေပါင္းေသာ္ (၄)ခ်က္ ျဖစ္သည္။

စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ကို စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ဟု ႐ႈရာ၌ ဉာဏ္-ပီတိ ယွဥ္မယ
ွဥ္သို႔ လိုက္၍ (၄)ခ်က္ လွည့္႐ႈရမည္ ျဖစ္သည္။ အလားတူပင္ စကၡဳ
အၾကည္ဓာတ္ကို ႐ုပ္တရားဟု ႐ႈရာç အနိစၥဟု ႐ႈရာç ဒုကၡဟု ႐ႈရာç အနတၱ
ဟု ႐ႈရာ အသုဘဟု ႐ႈရာတို႔၌လည္း (၄)ခ်က္စီပင္ ႐ႈပါ။ အားလံုးေပါင္း
ေသာ္ (၂၄)ႀကိမ္ ျဖစ္သည္။
ဤ မဟာကုသိုလ္စိတ္၌ သသခၤါရိက (၄)မ်ဳိး ၊ အသခၤါရိက (၄)မ်ဳိး
ႏွစ္ရပ္ေပါင္းေသာ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္ (၈)မ်ဳိးရွိ၏။ သသခၤါရိက = တိုက္တြန္း
မႈရွိေသာ စိတ္၊ အသခၤါရိက = တိုက္တြန္းမႈ မရွိေသာစိတ္တို႔၌ သသခၤါရိက
အသခၤါရိကကို အေၾကာင္းျပဳ၍ စိတ္ေစတသိက္ အေရအတြက္ မကြဲျပား
သျဖင့္ ဤစာမူ၌ အထက္ပါအတိုင္း (၄)ခ်က္သာ ႐ႈကြက္ကို ေဖာ္ျပထားေပ
သည္။ ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္ ႐ႈေနရင္းပင္ တျဖည္းျဖည္း အသခၤါရိက
သသခၤါရိက သေဘာတရားမ်ားကို သေဘာေပါက္လာလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထား
ပါသည္။ သသခၤါရိက၌ ႐ႈကြက္ (၄)ခ်က္၊ အသခၤါရိက၌ ႐ႈကြက္
(၄)ခ်က္၊ ႏွစ္ရပ္ေပါင္းေသာ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္ (၈)မ်ဳိး ႐ႈကြက္ ျဖစ္သည္။
ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီးတို႔၏ သႏၲာန္၌သာျဖစ္ၾကေသာ မဟာႀကိယာစိတ္တို႔
၌လည္း နည္းတူပင္တည္း။

မေနာဒြါရိက ကုသိုလ္ေဇာ၀ီထိ စိတ္အစဥ္ကို သိမ္းဆည္း႐ႈပြားပံု
.............................................................................
၁။ မိမိ ရရွိထားၿပီးသည့္ စတုတၳစ်ာန္သမာဓိ တစ္ခုခုကုိ သုိ႔မဟုတ္ မိမိ
ႏွစ္ၿခိဳက္ရာ အျမင့္ဆုံး သမာဓိကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ပါ။
၂။ ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ = မေနာဒြါရကို သိမ္းဆည္းပါ။
၃။ (ပရမတ္) စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ကို လွမ္းအာ႐ုံယူပါ။
ထို စကၡဳအၾကည္ဓာတ္အာ႐ုံသည္ ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ = မေနာ
ဒြါရ၌ ထင္လာေသာအခါ ေရွး႐ႈက်ေရာက္လာေသာအခါ မေနာဒြါရိက
ေဇာ၀ီထိစိတ္အစဥ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာမည္ ျဖစ္သည္။ ထို ၀ီထိစိတ္အစဥ္တြင္
ပါ၀င္ေသာ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းက ---
၁။ စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ဟု ဆုံးျဖတ္ေသာအခါ၊
၂။ စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ကို ႐ုပ္တရားဟု ဆံုးျဖတ္ေသာအခါ၊
၃။ ထို စကၡဳအၾကည္ဓာတ္၏ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္း သေဘာကို (အပ်က္
သေဘာကို ) အာ႐ုံယူ၍ အနိစၥဟု ဆုံးျဖတ္ေသာအခါ = ႐ႈေသာအခါ၊
၄။ ထို စကၡဳအၾကည္ဓာတ္၏ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္ျဖင့္ (အပ်က္
ဒဏ္ခ်က္ျဖင့္ ) အညႇဥ္းပန္း အႏွိပ္စက္ခံရသည့္ သေဘာကို အာ႐ုံ
ယူ၍ ဒုကၡဟု ဆုံးျဖတ္ေသာအခါ = ႐ႈေသာအခါ၊
၅။ ထိုစကၡဳအၾကည္ဓာတ္၏ မပ်က္စီးဘဲ အက်ိတ္အခဲ အခိုင္အမာ အႏွစ္
သာရအားျဖင့္ တည္ေနသည့္ အတၱမဟုတ္သည့္ သေဘာကို အာ႐ုံ
ယူ၍ အနတၱဟု ဆံုးျဖတ္ေသာအခါ = ႐ႈေသာအခါ၊
၆။ ထို စကၡဳအၾကည္ဓာတ္၏ မေကာင္းေသာ အဆင္းအနံ႔ စသည္တို႔ႏွင့္
ေရာေႏွာေနသည့္ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္သေဘာကို အာ႐ုံယူ၍ အသုဘ
ဟု ဆုံးျဖတ္ေသာအခါ = ႐ႈေသာအခါ၊
ေယာနိေသာမနသိကာရ ျဖစ္၍ ႏွလံုးသြင္းမွန္၍ ကုသိုလ္ေဇာမ်ား
ေစာမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို (၆)မ်ဳိးေသာ ေယာနိေသာမနသိကာရတို႔တြင္
အသင္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ နံပါတ္တစ္ ျဖစ္သည့္ စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ဟု
သိေနေသာ မေနာဒြါရိက ေဇာ၀ီထိ စိတ္အစဥ္မ်ားကို ေ႕ရွဦးစြာ စတင္၍
သိမ္းဆည္းၾကည့္ပါ။ အသိစိတ္ ၀ိညာဏ္က စ၍ ျဖစ္ေစ၊ ဖႆက စ၍
ျဖစ္ေစç ေ၀ဒနာက စ၍ ျဖစ္ေစ သိမ္းဆည္းႏိုင္ပါသည္။
အကယ္၍ အသိစိတ္ = ၀ိညာဏ္က စ၍ သိမ္းဆည္းခဲ့ေသာ္ ယင္း
အသိစိတ္တို႔မွာ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း (၁)ႀကိမ္၊ ေဇာ (၇)ႀကိမ္၊ တဒါ႐ုံ (၂)ႀကိမ္
အေနျဖင့္ ျဖစ္ေပၚေနပံုကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။

ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ဟူေသာ မေနာဒြါရ၌ စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ အာ႐ုံ
သည္ ေရွး႐ႈ က်ေရာက္ေနေသာအခါ = ထင္ေနေသာအခါ ယင္း မေနာဒြါရကို
အစြဲျပဳ၍ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ကို မွီ၍ ယင္း မေနာဒြါရိက ေဇာ၀ီထိ စိတ္အစဥ္
မ်ားသည္ တစ္၀ီထိႏွင့္ တစ္၀ီထိအၾကားတြင္ ဘ၀င္မ်ားျခားလ်က္ ႀကိမ္ဖန္
မ်ားစြာ ထပ္ကာထပ္ကာ ျဖစ္ေနပံုကို ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ
ေလ့က်င့္ပါ။ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိခဲ့ေသာ္ ေစတသိက္မ်ားကို တစ္လံုးစီ
တစ္လံုးစီ တစ္စတစ္စ တိုး၍ တိုး၍ --- အသိစိတ္-ဖႆ (၂)လံုး (၂)လံုး၊
အသိစိတ္-ဖႆ-ေ၀ဒနာ (၃)လံုး (၃)လံုး၊ အသိစိတ္-ဖႆ-ေ၀ဒနာ-သညာ
(၄)လံုး (၄)လံုး --- ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ တစ္စတစ္စ တိုး၍ တိုး၍ မေနာ-
ဒြါရာ၀ဇၨန္း၌ (၁၂)လံုး၊ ေဇာ အသီးအသီး၌ (၃၄)လံုးစီ၊တဒါ႐ုံ အသီးအသီး၌
(၃၄)လံုးစီ ျပည့္သည္တိုင္ေအာင္ စိတၱကၡဏတိုင္း၌ ၿပိဳင္တူျဖစ္မႈကို ျမင္ေအာင္
ေလ့က်င့္ပါ။ ထုိသုိ႔ ေလ့က်င့္ရာ၌ နာမ္တရားမ်ားမွာ မထင္မရွား ျဖစ္လာ
ပါက စတုတၳစ်ာန္သမာဓိ တစ္ခုခုကုိ ျပန္လည္ ထူေထာင္ပါ။

ဉာဏ္လင္းေရာင္ျခည္မ်ား အားေကာင္းလာေသာအခါ မိမိ ႐ႈပြားေနသည့္ စကၡဳအၾကည္
ဓာတ္ကဲ့သုိ႔ေသာ အာ႐ုံႏွင့္ ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ကုိ ပူးတြဲ သိမ္းဆည္း
ကာ နာမ္တရားတုိ႔ကုိ တစ္လုံးစီ တစ္လုံးစီ တုိး၍ တုိး၍ သိမ္းဆည္းပါ။
ဘ၀င္မေနာအၾကည္ = မေနာဒြါရႏွင့္ အာ႐ုံကုိ ပူးတြဲကာ သိမ္းဆည္းလ်က္
ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေလ့က်င့္ပါ။ နာမ္တရားမ်ား မထင္ရွားတုိင္း ဤစနစ္ကုိ
အသုံးျပဳပါ။ ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ ႐ႈႏိုင္ေသာအခါ ယင္းနာမ္တရားတို႔၏
စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ အာ႐ုံဘက္သို႔ ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္းေနေသာ သေဘာကို
ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္၍ "နာမ္တ္တ္တရား နာမ္တ္တ္တရား"ဟု သိမ္းဆည္းပါ။
ၾကြင္းက်န္ေသာ ေယာနိေသာမနသိကာရ အသီးအသီး၌လည္း နည္းတူ ႐ႈပါ။

ထိုသို႔ ႐ႈရာ၌ ေဇာႏွင့္ တဒါ႐ုံတို႔တြင္ ---
၁။ ရံခါ ဉာဏ္+ပီတိ ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ယွဥ္၏၊ ေသာမနႆသဟဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္တည္း။
၂။ ရံခါ ဉာဏ္သာယွဥ္၍ ပီတိ မယွဥ္သည္လည္း ရွိ၏။ ဥေပကၡာသဟ-
ဂုတ္ ဉာဏသမၸယုတ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္တည္း။
၃။ ရံခါ ဉာဏ္ မယွဥ္ ပီတိ ယွဥ္သည္လည္း ရွိ၏၊ ေသာမနႆသဟဂုတ္
ဉာဏ၀ိပၸယုတ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္တည္း။
၄။ ရံခါ ဉာဏ္ မယွဥ္ ပီတိ မယွဥ္သည္လည္း ရွိ၏၊ ဥေပကၡာသဟဂုတ္
ဉာဏ၀ိပၸယုတ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္တည္း။
အားလံုးေပါင္းေသာ္ (၄)ခ်က္ ျဖစ္သည္။
စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ကို စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ဟု ႐ႈရာ၌ ဉာဏ္-ပီတိ ယွဥ္မယွဥ္သို႔ လိုက္၍ (၄)ခ်က္ လွည့္႐ႈရမည္ ျဖစ္သည္။ အလားတူပင္ စကၡဳ
အၾကည္ဓာတ္ကို ႐ုပ္တရားဟု ႐ႈရာ၊ အနိစၥဟု ႐ႈရာ၊ ဒုကၡဟု ႐ႈရာ၊အနတၱ
ဟု ႐ႈရာ၊ အသုဘဟု ႐ႈရာတို႔၌လည္း (၄)ခ်က္စီပင္ ႐ႈပါ။ အားလံုးေပါင္း
ေသာ္ (၂၄)ႀကိမ္ ျဖစ္သည္။

"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"
http://bhikkhudhamma.blogspot.com/