စ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို သိမ္းဆည္းပံုစနစ္

ဤ အထက္ပါဇယားတြင္ ေရးသားတင္ျပထားေသာ ပထမစ်ာနသမာပတၱိ၀ီထိစေသာ
၀ီထိစိတ္မ်ား၏ အတြင္း၌ တည္ရွိေသာ စ်ာန္နာမ္တရား
တို႔ကို သိမ္းဆည္းရာ၌ ပရိကံ၊ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟူေသာ အမည္
နာမပညတ္မ်ားကိုကား ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္ သိရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
ပရိကံç ဥပစာ စေသာ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚသြား
ၾကေသာ ေဇာစိတ္မ်ား အေနျဖင့္သာ သိရွိႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ ယင္း ပရိကံ
ဥပစာ အႏုလံု ေဂါၾတဘုေဇာမ်ားမွာ ပုထုဇန္ႏွင့္ ေသကၡပုဂၢိဳလ္တို႔အဖို႔ မဟာ
ကုသိုလ္ေဇာမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီးမ်ားအဖို႔ကား မဟာ
ႀကိယာေဇာမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။ ဉာဏ္ထက္ျမက္သူ၌ ဥပစာ အႏုလံု ေဂါၾတဘုဟ
ု ဥပစာရစ်ာန္ေဇာ သံုးႀကိမ္သာ က်သည္။

နာမ္ကမၼ႒ာန္းကို အားသစ္စ အာဒိကမၼိက ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္
ယင္း စ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို သိမ္းဆည္းလိုလတ္ေသာ္ မိမိ သိမ္းဆည္းလိုေသာ
စ်ာန္ကို ၀င္စားပါ။ ထိုေနာင္ စ်ာန္မွထ၍ ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ႏွင့္
အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ္ကဲ့သို႔ေသာ စ်ာန္၏အာ႐ုံကို ပူးတြဲသိမ္းဆည္းပါ။
ထိုေနာင္ စ်ာန္အဂၤါတို႔ကို စတင္၍ သိမ္းဆည္းပါ။ အႀကိမ္မ်ားစြာ ထပ္ကာ
ထပ္ကာ ေလ့က်င့္ဖို႔ကား လိုအပ္မည္သာ ျဖစ္သည္။ အာနာပါနပဋိဘာဂ-
နိမိတ္ကဲ့သို႔ေသာ စ်ာန္၏အာ႐ုံ သမထနိမိတ္က ယင္းဘ၀င္မေနာအၾကည္
ဓာတ္၌ ထင္လာေသာအခါ ေရွး႐ွဴ က်ေရာက္လာေသာအခါ ယင္းစ်ာန္
အဂၤါတို႔၏ အႀကိမ္မ်ားစြာ ဆက္တိုက္ စိတၱကၡဏတိုင္း၌ ၿပိဳင္တူျဖစ္ေနသည္
ကို ဉာဏ္ျဖင့္ျမင္ေအာင္ ႐ႈပါ၊ သိမ္းဆည္းပါ၊ ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူပါ။

 ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္ကာ ထပ္ကာ ႐ႈသျဖင့္ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိေသာအခါ ---
၁။ အသိစိတ္ = ၀ိညာဏ္က စ၍ ျဖစ္ေစ၊
၂။ ေ၀ဒနာက စ၍ ျဖစ္ေစ၊
၃။ ဖႆက စ၍ ျဖစ္ေစ၊
နာမ္ကမၼ႒ာန္း သိမ္းဆည္း ႐ႈပြားနည္း သံုးနည္းတို႔တြင္ တစ္နည္းနည္း
ျဖင့္ နာမ္တရားတို႔ကို တစ္စတစ္စ တိုး၍တိုး၍ (တစ္လံုးစီ တစ္လံုးစီ တိုး၍
တိုး၍) စ်ာန္အဂၤါႏွင့္ စ်ာနသမၸယုတ္တရားမ်ားကို ဉာဏ္မွီသမွ် စိတၱကၡဏ
တိုင္း၌ ကုန္စင္ေအာင္ သိမ္းဆည္းပါ။ ထုိသုိ႔ သိမ္းဆည္းရာ၌ ေရွးဦးစြာ
စ်ာန္ကုိ ၀င္စားၿပီးေနာက္ စ်ာန္မွ ထလွ်င္ထခ်င္း စ်ာန္နာမ္တရားတစ္လုံးကုိ
အႀကိမ္ မ်ားစြာ ျဖစ္ေနမႈကုိ ျမင္ေအာင္ ႐ႈပါ။ တစ္ဖန္ စ်ာန္ျပန္၀င္စားပါ၊
စ်ာန္မွ ထလွ်င္ထခ်င္း စ်ာန္နာမ္တရား ႏွစ္လုံးကုိ အႀကိမ္မ်ားစြာ ျဖစ္ေနမႈကုိ
ျမင္ေအာင္ ႐ႈပါ။ ဤနည္းျဖင့္ စ်ာန္၀င္စားလုိက္ စ်ာန္မွ ထကာ စ်ာန္
နာမ္တရားတုိ႔ကုိ သိမ္းဆည္းလုိက္ျဖင့္ စ်ာန္နာမ္တရားတုိ႔ကုိ တစ္လုံးစီ
တစ္လုံးစီ တုိး၍ သိမ္းဆည္းပါ။ အဘိဓမၼာအေျခခံပညာ အားေကာင္းသူမ်ား
ဉာဏ္ထက္ျမက္သူမ်ားကား ဤမွ်ဆိုလွ်င္ သိမ္းဆည္းတတ္မည္ ျဖစ္၏။

သို႔ေသာ္ အဘိဓမၼာအေျခခံပညာ အားနည္းသူ ဉာဏ္ႏံု႔သူ သူေတာ္ေကာင္း
တို႔သည္ကား ရံခါ သေဘာေပါက္ရန္ အလြန္ ခဲယဥ္းလွသည္ကို ေတြ႕ရ၏။
ထိုေၾကာင့္ ဉာဏ္ႏုံ႔သူ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားအတြက္ အာနာပါနပဋိဘာဂ
နိမိတ္ကို အာ႐ုံယူ၍ ျဖစ္ေပၚလာၾကေသာ ပထမစ်ာန္နာမ္တရား (၃၄)
လံုးတို႔ကို ထပ္မံ၍ ေရးသားတင္ျပအပ္ပါသည္။
၀ိတက္စေသာ စ်ာန္အဂၤါတို႔၏ အေပါင္းအစုကို စ်ာန္ဟု ေခၚဆို၍
ယင္းစ်ာန္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စိတ္ေစတသိက္ တရားစုကို စ်ာနသမၸယုတၱဓမၼဟု
ေခၚဆိုေပသည္။ ယင္းစ်ာန္ႏွင့္ စ်ာနသမၸယုတၱဓမၼတို႔ကို လကၡဏ ရသ ပစၥဳပ႒
ာန္ ပဒ႒ာန္အားျဖင့္ သိမ္းဆည္းရမည္ဟု (၀ိသုဒၶိ၊၂၊၂၂၂။)၌ ၫႊန္ၾကား
ထားေပသည္။



၀ီထိစိတ္တို႔၏ အမည္မ်ား
...............................
အထက္ပါ ဇယားမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ ၀ီထိစိတ္တို႔၏ အမည္မ်ားမွာ
ဤသို႔ ျဖစ္၏။
မ = မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း = (အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ္ စသည့္ စ်ာန္၏)
အာ႐ံုကို ဆင္ျခင္ (ဆံုးျဖတ္ေသာ) စိတ္။
ပ = ပရိကံ = (၀င္ေလ-ထြက္ေလ စသည္ျဖင့္) စ်ာန္ေဇာမ်ား ျဖစ္ေပၚ
လာေအာင္ ပရိကံျပဳေနေသာ ကာမာ၀စရ မဟာကုသိုလ္ေဇာစိတ္။
ဥ = ဥပစာ = စ်ာန္ေဇာ၏ ဥပစာရ (= အနီးအပါး) နယ္ေျမ၌ ျဖစ္ေသာ
မဟာကုသိုလ္ေဇာစိတ္။
ႏု = အႏုလံု = စ်ာန္ေဇာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ေလ်ာ္စြာျပဳျပင္ေပး-
ေသာ မဟာကုသိုလ္ေဇာစိတ္။
ေဂါ = ေဂါၾတဘု = ကာမအႏြယ္ကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ေသာ  မဟာကုသုိလ္
ေဇာစိတ္။
ဇ = စ်ာန္ေဇာ = ႐ူပါ၀စရ ကုသိုလ္ေဇာစိတ္ သုိ႔မဟုတ္ အ႐ူပါ၀စရ
ကုသိုလ္ေဇာစိတ္မ်ား။

အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ္ကို အာ႐ုံျပဳေသာ
..................................................
ပထမစ်ာန္နာမ္တရား (၃၄)
..............................
၁။ အသိစိစိစိတိတိတ္ = အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ္ အာ႐ုံကို ရယျူခငး္သေဘာ၊
(၀ိဇာနနံ အာရမၼဏဏႆ ဥပလဒၶိ (မူလဋီ၊၁၊၈၇။) ---
ဟူေသာ မူလဋီကာႏွင့္ အညီတည္း။)
၂။ ဖႆ = အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ္ အာ႐ုံကို ေတြ႕ထိေသာ
အျခင္းအရာအားျဖင့္ ျဖစ္ျခင္းသေဘာ (လကၡဏ)၊
= အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ္ အာ႐ုံႏွင့္ အသိစိတ္ကို
ဆက္စပ္ေပးျခင္းသေဘာ (ရသ)၊
(မွတ္ခ်က္ --- ဆက္လက္ေဖာ္ျပမည့္ ေစတသိက္တို႔၌ အာ႐ုံဟု ဆိုလွ်င္
အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ္အာ႐ုံကိုပင္ ဆိုလိုသည္ဟု မွတ္ပါ။)
၃။ ေ၀ဒနာ = အာ႐၏ံု အရသာက ုိ ခ်မး္ ခ်မး္သာသာ (= ၀မး္ ေျမာက္
၀မ္းသာ) ခံစားျခင္းသေဘာ၊ (ပထမစ်ာန္၌ ေသာမနႆေ၀ဒ
နာတည္း။)
၄။ သညာ = အာ႐ုံကို မွတ္သားျခင္းသေဘာ၊
၅။ ေစတနာ = အာ႐ုံေပၚသို႔ သမၸယုတ္တရားတို႔ကုိ ေရာက္ေအာင္
ေစ့ေဆာ္ေပးျခင္း ႏႈိးေဆာ္ေပးျခင္းသေဘာ၊
၆။ ဧကဂၢတာ = အာ႐ုံတစ္ခုတည္းေပၚသို႔ စိတ္ က်ေရာက္ေနျခင္းသေဘာ၊
= တည္ၿငိမ္ေနျခင္းသေဘာ၊ သမၸယုတ္တရားတို႔ကို ဖ႐ိုဖရဲ မက်ဲေစျခင္းသေဘာ၊
၇။ ဇီဝိတ = သမၸယုတ္တရားတို႔ကိုေစာက္ေရွာက္ေပးျခငး္သေဘာ၊
၈။ မနသိကာရ = အာ႐ုံဘက္သို႔စိတ္ကုိ (= သမၸယုတ္ တရားတို႔ကို ဥးီ
လွည့္ တြန္းပို႔ေပးျခင္းသေဘာ၊ အာ႐ံုကို ႏွလံုးသြင္းျခင္းသေဘာ၊
၉။ ၀ိတက္ =အာ႐ုံေပၚသို႔စိတ္ကုိ  (= သမၸယုတ္ တရားတို႔ကို)ေရွး႐ႈ
တင္ေပးျခင္းသေဘာ၊ ၾကံစည္ျခင္းသေဘာ၊
၁၀။ ၀ိစာရ = အာ႐ံုကို ထပ္ကာထပ္ကာ သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ျခင္း(= ဆုပ္နယ္ျခင္း) သေဘာ၊
= ထပ္၍ ထပ္၍ ယူျခင္းသေဘာ၊
၁၁။ အဓိေမာကၡ = အာ႐ံုကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျခင္းသေဘာ၊
၁၂။ ၀ီရီရိယ = အာ႐ုံကိ ုသိေအာင ္ (=  သမၸယုတ္ တရားတို႔ကို႔ုိ ျဖစ္ေအာင)္
ႀကိဳးစားအားထုတ္ျခင္းသေဘာ၊
= သမၸယုတ္တရားတို႔ကို အာ႐ံုေပၚသို႔ ေရာက္ေအာင္ခ်ီးပင့္ေပးျခင္းသေဘာ၊
၁၃။ ပီတိ = အာ႐ုံကို ႏွစ္သက္ျခင္းသေဘာ၊
၁၄။ ဆႏၵ = အာ႐ံုကို သိလိုျခင္း (= သမၸယုတ္တရားတို႔ ျဖစ္လိုျခင္း)သေဘာ၊
၁၅။ သဒၶါ = စ်ာန္သမာဓိသိကၡာ = စ်ာန္သမာဓိက်င့္စဥ္ကို ယံုၾကည္မႈသေဘာ၊
၁၆။ သတိ = အာရံု၌ သမၸယုတ္ တရားတို႔ကို ဗးူ ေတာငး္ကဲ့သို႕မေပၚ
ေစဘဲ ေက်ာက္ဖ်ာကဲ့သို႔ နစ္ျမဳပ္ေစျခင္းသေဘာ၊ အာ႐ံုကို မေမ့ေပ်ာက္ျခင္းသေဘာ၊
၊အာ႐ံု၌ စိတ္ခိုင္ျမဲျခင္းသေဘာ၊
၁၇။ ဟိရိ = မေကာငး္ မႈအကုသိုလ္တရားဒုစရုိက္တရားမ်ားမွ ရွက္ျခင္းသေဘာ၊
၁၈။ ၾသတၱပၸ = မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္တရား ဒုစ႐ိုက္တရားမွေၾကာက္ျခင္းသေဘာ၊
၁၉။ အေလာဘ = အာ႐ံု၌ စိတ္မကပ္ၿငိျခင္း၊ မတပ္မက္ျခင္းသေဘာ၊
၊ ငါ့ဟာဟု မစဲြယူျခင္းသေဘာ။
၂၀။ အေဒါသ = အာ႐ံု၌ စိတ္မခက္ထန္ မၾကမ္းတမ္းျခင္းသေဘာ၊
 အာ႐ံုကို မဖ်က္ဆီးလိုျခင္းသေဘာ၊
၂၁။ တၾတမဇၥ်တၱတာ = အာ႐ုံ၌ စိတ္ကို အလယ္အလတ္ ထားျခင္း
သေဘာ၊ (စိတ္ဓာတ္တက္ၾကျြမင့္ေမာက္မႈ =မာန၊ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းမႈ = ထိန+မိဒၶတုိ႔ဘက္
သုိ႔ ဘာ၀နာစိတ္ကို မေရာက္ေအာင္ ဘာ၀နာအာ႐ုံ၌ စိတ္ကို အလယ္အလတ္ ထားျခင္းသေဘာ။)
၊ အာ႐ံုကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္းသေဘာ၊
၂၂။ ကာယပႆဒၶိ = အာ႐ံု၌ ေစတသိတ္တို႕ျငိမ္းေအးျခငး္ သေဘာ၊
၂၃။ စိတၱပႆဒိၶ = အာ႐ံု၌ စိတ္ ျငိမ္းေအးျခင္းသေဘာ၊
၂၄။ ကာယလဟုတာ = အာ႐ံု၌ ေစတသိက္တို႔ လ်င္ျမန္ ေပါ့ပါးျခင္းသေဘာ၊
၂၅။ စိတၱလဟုတာ = အာ႐ံု၌ စိတ္ လ်င္ျမန္ ေပါ့ပါးျခင္းသေဘာ၊
၂၆။ ကာယမုဒုတာ = အာ႐ံု၌ ေစတသိက္တို႔ ႏူးညံ့ျခင္းသေဘာ၊
၂၇။ စိတၱမုဒုတာ = အာ႐ံု၌ စိတ္ႏူးညံ့ျခင္းသေဘာ၊
၂၈။ ကာယကမၼညတာ = အာ႐ံု၌ ေစတသိက္တို႔ ခံ့ညားျခင္းသေဘာ၊
 ႐ႈလို႔ အခ်ဳိးက် အဆင္ေျပျခင္းသေဘာ၊
၂၉။ စိကၱကမၼညတာ = အာ႐ံု၌ စိတ္၏ ခ့ံညားျခင္းသေဘာ၊
 ႐ႈလို႔ အခ်ဳိးက် အဆင္ေျပျခင္းသေဘာ၊
၃၀။ ကာယပါဂုညတာ = အာ႐ံု၌ ေစတသိက္တို႔ ျပြမ္းတီး ေလ့လာႏိုင္နင္းျခင္းသေဘာ၊
 ကြၽမ္းက်င္ လိမၼာျခင္းသေဘာ၊ကိေလသာ အနာကင္းျခင္းသေဘာ၊
၃၁။ စိတၱပါဂုညတာ = အာ႐ံု၌ စိတ္၏ ျပြမ္းတီး ေလ့လာႏိုင္နင္းျခင္းသေဘာ၊ ကြၽမ္းက်င္ လိမၼာျခင္းသေဘာ၊
 ကိေလသာ အနာကင္းျခင္းသေဘာ၊
၃၂။ ကာယုဇုကတာ = အာရံု၌ေစတသိတ္တို႕ေျဖာင့္မတျ္ခငး္သေဘာ၊
မာယာသာေဌယ် အေကြ႕အေကာက္ ကင္းျခင္းသေဘာ၊
၃၃။ စိတၱဳဇုကတာ = အာ႐ံု၌ စိတ္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသေဘာ၊
 မာယာ သာေဌယ် အေကြ႕အေကာက္ ကင္းျခင္းသေဘာ၊
၃၄။ ပညာ = အာနာပါနပဋိဘာဂနမိတ္အာရံုကိုထြင္းေဖာက္သိျမင္ျခင္းသေဘာ၊
(မွတ္ခ်က္ --- မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း၌ ေစတသိက္ (၁၂)လုံး ဟူသည္မွာ
ဤအထက္ပါ နာမ္တရား (၃၄)မ်ဳိးတို႔တြင္ အသိစိတ္မွသည္ ၀ီရိယသို႔
တိုင္ေအာင္ေသာ စိတ္+ေစတသိက္ (၁၂)လံုး ျဖစ္သည္။)
ေယာဂီသူေတာ္ေကာင္းအေနျဖင့္ေၾကပြန္ႏိုင္နင္းေအာင္ က်က္မွတ္ထားသင့္ပါသည္ ။

အာနာပါန ပထမစ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို သိမ္းဆည္း႐ႈပြားပုံ
.....................................................................
အာနာပါန ပထမစ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို သိမ္းဆည္း႐ႈပြားလိုပါက ေရွး
ဦးစြာ ယင္း အာနာပါနပထမစ်ာန္ကို ၀င္စားပါ။ ထိုပထမစ်ာန္မွ ထ၍ ယင္း
ပထမစ်ာန္၏ စ်ာန္အဂၤါငါးပါးတို႔ကို စတင္သိမ္းဆည္းပါ။ စ်ာန္အဂၤါငါးပါး
တို႔၏ အႀကိမ္မ်ားစြာ အဆက္မျပတ္ ဆက္တိုက္ ျဖစ္ေနမႈကို ျမင္ေအာင္
သိမ္းဆည္း႐ႈပြားပါ။ အားမရ ျဖစ္ေနပါက တစ္ဖန္ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ္
ကိုပင္ အာ႐ုံယူ၍ အာနာပါနပထမစ်ာန္ကို တစ္ဖန္ျပန္၍ ၀င္စားပါ။ ထို
စ်ာန္မွ ထလ်က္ ---
၁။ ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ = မေနာဒြါရကို သိမ္းဆည္းပါ။
၂။ အာနာပါန ပဋိဘာဂနိမိတ္အာ႐ုံကို လွမ္းအာ႐ံုယူပါ၊ သိမ္းဆည္းပါ။
၃။ ထို ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္ = မေနာဒြါရတြင္ ယင္း အာနာပါနပဋိဘာဂ
နိမိတ္အာ႐ံုက ေရွး႐ွဴ က်ေရာက္လာေသာအခါ ထင္လာေသာ
အခါ စ်ာန္အဂၤါတို႔ကို တစ္ဖန္ျပန္၍ သိမ္းဆည္းပါ၊ ႐ႈၾကည့္ပါ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ စ်ာန္မွ ထစျဖစ္၍ ယင္း အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ္
အာ႐ံုမွာ လြယ္လြယ္ႏွင့္ ေပ်ာက္မသြားဘဲ ရွိေနဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။

 ဤစနစ္အတိုင္း ထပ္ကာထပ္ကာ ေလ့က်င့္ေသာ္ ၀တၳဳႏွင့္ အာ႐ုံကို ပူးတြဲသိမ္း-
ဆည္းလ်က္ စ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို သိမ္းဆည္း ႐ႈပြားေနျခင္း ျဖစ္သျဖင့္
စ်ာန္အဂၤါမ်ား၏ အႀကိမ္မ်ားစြာ ျဖစ္ေနမႈကို သိမ္းဆည္း႐ႈပြား၍ ရရွိလာမည္
ျဖစ္ေပသည္။ တရားစစ္မွဴး အဦးအခိုင္ ျဖစ္ေတာ္မူေပေသာ အရွင္သာရိပုတၱရ
ာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ႐ိုေသေလးျမတ္စြာ လိုက္နာက်င့္သံုးသြားေသာ
ေရွးထံုးေဟာင္း ဥပေဒသႀကီးတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ေရွ႕ဦးစြာ အာနာပါန
ပဋိဘာဂနိမိတ္ကုိပင္ အာ႐ုံယူ၍ အာနာပါနပထမစ်ာန္ကုိ ျပန္၀င္စားပါ။
ထိုေနာင္ အသိစိတ္ = ၀ိညာဏ္က စ၍ ျဖစ္ေစ၊ ေ၀ဒနာက စ၍ ျဖစ္ေစ၊
ဖႆက စ၍ ျဖစ္ေစ စ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို စတင္ သိမ္းဆည္းရမည္ ျဖစ္
သည္။ ေရွ႕ဦးစြာ အသိစိတ္ = ၀ိညာဏ္က စ၍ သိမ္းဆည္းပါက အသိစိတ္
တစ္လံုးတည္း အႀကိမ္မ်ားစြာ ဆက္တိုက္ျဖစ္ေနမႈကို ျမင္ေအာင္ေလ့က်င့္ပါ။
(ေ၀ဒနာ သို႔မဟုတ္ ဖႆက စ၍ သိမ္းဆည္းရာ၌လည္း နည္းတူ မွတ္ပါ၊၊)

ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိခဲ့ေသာ္ တစ္ဖန္ စ်ာန္ကုိ ျပန္၀င္စားပါ။ စ်ာန္မွ ထကာ
ထလွ်င္ထခ်င္း အသိစိတ္ ဖႆ ႏွစ္လံုး ႏွစ္လံုး အႀကိမ္မ်ားစြာ ျဖစ္ေနမႈကို
ဉာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိခဲ့ေသာ္ တစ္ဖန္
စ်ာန္ကို ျပန္၀င္စားပါ။ စ်ာန္မွ ထကာ ထလွ်င္ထခ်င္း အသိစိတ္ ဖႆ
ေ၀ဒနာ သံုးလံုး သံုးလံုး, အသိစိတ္ ဖႆ ေ၀ဒနာ သညာ ေလးလံုး ေလးလံုး၊
အသိ စိတ္ ဖႆ ေ၀ဒနာ သညာ ေစတနာ ငါးလံုး ငါးလံုး - ဤသို႔ စသည္ျဖင့္
တစ္စတစ္စ တိုး၍တိုး၍ သိမ္းဆည္းပါ။ ေနာက္ဆံုး မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း၌ (၁၂)
လံုး၊ ေဇာအသီးအသီး၌ (၃၄)လံုးစီ အႀကိမ္မ်ားစြာ ဆက္တိုက္ျဖစ္မႈကို ဉာဏ္
ျဖင့္ျမင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။ စ်ာန္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ၀င္စား၍ စ်ာန္မွ ထတုိင္း-
ထတုိင္း နာမ္တရား တစ္လုံးစီတစ္လုံးစီ တုိးကာ သိမ္းဆည္းပါ။

ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိခဲ့ေသာ္ ---
ပမေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း၌ စိတ္ေစတသိက္ (၁၂)လံုး၊ ပရိကံ ဥပစာ အႏုလံု
ေဂါ ၾတဘုဟူေသာ ဥပစာရေဇာႏွင့္တကြ စ်ာန္ေဇာမ်ား၌ စိတၱကၡဏတိုင္း၀ယ္
(၃၄)လံုးေသာ နာမ္တရားတို႔၏ ၿပိဳင္တူယွဥ္တြဲ၍ (၃၄)လံုးေပါင္း အႀကိမ္
မ်ားစြာ ဆက္တိုက္ျဖစ္မႈကို ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူႏိုင္ သိမ္းဆည္းႏိုင္ေသာ
အခါ --- ဤ နာမ္တရားအားလံုးသည္ အာနာပါနပဋိဘာဂနိမိတ္တည္းဟူေသာ
အာ႐ံုဘက္သို႔ ေရွး႐ွဴ ၫြတ္ကိုင္း႐ႈိင္းေနေသာေၾကာင့္ အာ႐ံုသို႔
ၫြတ္ကိုင္း႐ိႈင္းတတ္ေသာ အနက္သေဘာအားျဖင့္ နာမ္ --- ဟူ၍ = နာမ္
တရား နာမ္တ္တ္တရား --- ဟူ၍ ပိုင္းျခားမွတ္သားပါ၊ သိမ္းဆည္းပါ။
{မွတ္ခ်က္ --- ဤ၌ကား စ်ာန္ကို ၀င္စားလိုက္ စ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို
သိမ္းဆည္းလိုက္၊ တစ္ဖန္ စ်ာန္ကို ၀င္စားလိုက္ စ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို
သိမ္းဆည္းလိုက္ ဤသို႔ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။ စ်ာန္မွ
ထၿပီးစ၌သာလွ်င္ စ်ာန္နာမ္တရားတို႔မွာ အသိဉာဏ္၌ ထင္ရွားေသာ
ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ မထင္ရွားတိုင္း စ်ာန္ကို ျပန္၀င္စားရန္ မေမ့ပါႏွင့္။}

စ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို သိမ္းဆည္းပုံ ေလာကဥပမာ
............................................................
စ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို သိမ္းဆည္းၿပီးေသာအခါ ေလာကဥပမာအား
ျဖင့္ ေယာက္်ားတစ္ဦးသည္ အိမ္အတြင္း၌ ေျမြကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ေသာ္ ထိုေျမြ၏
ေနာက္သို႔ အစဥ္လိုက္လ်က္ ၾကည့္သည္ရွိေသာ္ ထိုေျမြ၏ ကိန္း၀ပ္တည္
ေနရာ ေနရာကို ေတြ႕ျမင္ရသကဲ့သို႔ ဤဥပမာအတူပင္လွ်င္ ဤ ေယာဂါ၀
စရပဂိၢဳလ္သည္လညး္ ထိုပရမတ္ ရားက ုိ --- "ဤ နာမ္ပရမတ္တရားသည ္အဘယ္ကို
မွီ၍ ျဖစ္ေနသနည္း"ဟု ဉာဏ္ပညာျဖင့္ စူးစမ္းဆင္ျခင္လတ္ေသာ္ ရွာေဖြ
ၾကည့္လတ္ေသာ္ ထိုနာမ္တရား၏ မွီရာ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ကို ေတြ႕ျမင္ေလ၏၊
ထိုေနာင္ ယင္း ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္၏ မွီရာ ဘူတ႐ုပ္ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးတို႔ကို
လည္းေကာင္း၊ယင္း ဘူတ႐ုပ္ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးတို႔ကို မွီ၍ ျဖစ္ေပၚေနၾက
ကုန္ေသာ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္မွ ၾကြင္းက်န္ေသာ ဥပါဒါ႐ုပ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း
ဤ ႐ုပ္တရားအားလံုးကို ဉာဏ္ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူ၏ = သိမ္းဆည္း၏ (= ဉာဏ္
ျဖင့္ ပိုင္းျခားယူပါ = သိမ္းဆည္းပါ။) ထို ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္ ဤအလံုး
စံုေသာ ႐ုပ္တရားကို ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ အနက္သေဘာအားျဖင့္ ႐ုပ္ဟု
ပိုင္းျခားမွတ္သား၏။

 ထိုေနာင္ ---
၁။ အာ႐ုံသို႔ ၫြတ္တတ္ေသာ သေဘာလကၡဏဏာ ရွိွိွိေသာ တရားကားနာမ္
၂။ ေဖာကျ္ပန္တတ္္ေသာ သေဘာလကၡဏဏာရွိွိွိေသာ တရားကား ႐ုပ္ဟု
အက်ဥ္းအားျဖင့္ နာမ္႐ုပ္ကို ပိုင္းျခားမွတ္သား၏။ (၀ိသုဒၶိ၊၂၊၂၂၂။)
ဤအထက္ပါ အ႒ကထာ၏ သတ္မွတ္ခ်က္အရ စ်ာန္နာမ္တရားတို႔ကို
သိမ္းဆည္းၿပီးေသာ ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္သည္ စ်ာန္နာမ္တရားတို႔၏ မွီရာ
ဟဒယ၌ တည္ရွိေသာ (၅၄)မ်ဳိးေသာ ဘူတ႐ုပ္ ဥပါဒါ႐ုပ္တို႔ကိုပါ ဆက္လက္
သိမ္းဆည္း၍ ႐ုပ္နာမ္ကို ပိုင္းျခား မွတ္သားရမည္ ျဖစ္သည္။ စကၡဳဒြါရ၀ီထိ
စသည့္ ပဥၥဒြါရ၀ီထိ မေနာဒြါရ၀ီထိမ်ား၏ အတြင္း၌တည္ရွိေသာ ကာမာ၀စရ
နာမ္တရားတို႔ကို သိမ္းဆည္းၿပီးရာ အခါ၌လည္း ယင္းနာမ္တရားတို႔၏ မွီရာ
ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ ဒြါရ၌ တည္ရွိေသာ ႐ုပ္တရားတို႔ကိုလည္း သိမ္းဆည္း၍
နာမ္ႏွင့္ ႐ုပ္ကို ပိုင္းျခား မွတ္သားရမည္သာဟု မွတ္ပါ။

"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"
http://bhikkhudhamma.blogspot.com/