ေယာဂီတစ္ဦး၏ပံုစံတစ္ခု

ေယာဂီတစ္ဦးသည္ အတိတ္ဘ၀ ေသခါနီး မရဏာသႏၷအခါကို စိုက္၍ ႐ႈလိုက္
ေသာအခါ ႐ုပ္နာမ္တို႔ကို သိမ္းဆည္းလိုက္ေသာအခါ အတိတ္ဘ၀ ေသခါနီး
ဘ၀င္မေနာအၾကည္ဓာတ္တြင္ သံဃာေတာ္တစ္ပါးအား သစ္သီးဆြမ္း
လွဴဒါန္းေနသည့္ ကံအာ႐ံုနိမိတ္ ထင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ တစ္ဖန္ သစ္သီး
ဆြမ္း ေလာင္းလွဴေနေသာ ခႏၶာအစဥ္၌ တည္ရွိေသာ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးမွစ၍
႐ုပ္နာမ္တို႔ကုိ ဆက္လက္သိမ္းဆည္းလိုက္ေသာအခါ ေခတ္ပညာ မတတ္သည့္
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလွသည့္ ေက်းလက္ေတာသူဘ၀ကို နာၾကည္းလ်က္
ေခတ္ပညာတတ္ ၿမိဳ႕ႀကီးသူျဖစ္ရန္ ဆုေတာင္းေနသည့္ စိတ္အစဥ္မ်ားကို
လည္းေကာင္း သစ္သီးဆြမ္း လွဴဒါန္းေနသည့္ ကုသိုလ္ေစတနာအုပ္စု စိတ္
အစဥ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း ေတြ႕ရွိျပန္၏။ ထိုတြင္ ---

၁။ အ၀ိဇၨာ (=၂၀) = ေခတ္ပညာတတ္ ၿမိဳ႕ႀကီးသူဟု အသိမွားေနျခင္း
သေဘာ၊
၂။ တဏွာ (=၂၀) = ယင္းအမ်ဳိးသမီးဘ၀ကို တြယ္တာတပ္မက္ျခင္း
သေဘာ၊
၃။ ဥပါဒါန္ (=၂၀) = ယင္းအမ်ဳိးသမီးဘ၀သို႔ စိတ္ကပ္ေရာက္စြဲေနျခင္း
သေဘာ၊
၄။ သခၤါရ (= ၃၄) = သံဃာေတာ္အား သစ္သီးဆြမ္း ေလာင္းလွဴသည့္
ကုသိုလ္ေစတနာအုပ္စု၊
၅။ ကံ = ယင္း သခၤါရ (= ၃၄)၏ ကမၼသတိၱ။

ဤ၌ (၂၀)ဟူသည္မွာ ကိေလသ၀ဋ္ မေနာဒြါရိကေဇာ၀ီထိ အတြင္း
၀ယ္ ေဇာအသီးအသီး၌ တည္ရွိေသာ ေလာဘ-ဒိ႒ိအုပ္စု နာမ္တရား (၂၀)
ျဖစ္သည္။ (၃၄)မွာ သစ္သီးဆြမ္း လွဴဒါန္းေနသည့္ မေနာဒြါရိက ကုသိုလ္
ေဇာ၀ီထိ အတြင္း၀ယ္ ေဇာအသီးအသီး၌ တည္ရွိေသာ စိတ္ေစတသိက္
နာမ္တရားစု = သဒၶါ-ပညာအုပ္စု နာမ္တရားမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။



ဤဘ၀တြင္ ဤေယာဂီမွာ ေခတ္ပညာတတ္ ၿမိဳ႕ႀကီးသူ တစ္ဦးပင္
ျဖစ္လာေပသည္။ ယင္းသစ္သီးဆြမ္း လွဴဒါန္းခဲ့သည့္ ကုသိုလ္ကံ၏ စြမ္းအင္
သတိၱက ယခုဘ၀၀ယ္ ထိုေယာဂီ၏ ပဋိသေႏၶ ၀ိပါက္ခႏၶာငါးပါး အစရွိေသာ
၀ိပါက္ခႏၶာအခ်ဳိ႕ကို အက်ဳိးေပးေနသည္ကုိ ထိုေယာဂီကိုယ္တိုင္ ေၾကာင္း
က်ဳိးဆက္စပ္၍ ႐ႈေသာအခါ သမၼာဒိ႒ိဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္မ်က္ေမွာက္
ထြင္းေဖာက္သိျမင္ေနေပသည္။ ဤကဲ့သို႔ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ အက်ဳိးတ
ရားတို႔၏ ေၾကာင္း-က်ဳိး ဆက္ႏြယ္မႈသေဘာကို ထိုးထြင္းသိျမင္ေနေသာ
ဉာဏ္ကား ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္ = အေၾကာင္းတရားတို႔ကို သိမ္းဆည္း
တတ္ေသာ ဉာဏ္ပင္တည္း။

"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"
http://bhikkhudhamma.blogspot.com/