သုရာေမရယကံ
••••••••••••••
သုရာေမရယကံ မူးယစ္ေဆးဝါပဲေနာ္၊ ဒီမူးယစ္ေဆးဝါးကို ဘာေၾကာင့္မွီဝဲသလဲဆိုရင္ ရာဂ, ေဒါသ, ေမာဟ, မာန္မာန, ဣႆာ, မစၧရိယ ေတြေၾကာင့္ပါပဲ။

သုရာေမရယကံက္ို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္းရဲ႕အစက ရာဂ ေဒါသ ေမဟ စတ့ဲ အကုသိုလ္အညစ္အေၾကးေတြေၾကာင့္ပဲ။ ရာဂ - ဒီမူးယစ္ေဆးဝါးအေပၚမွာ သိပ္ၿပီးစြဲတယ္၊ ေဒါသ - လင္မယားျခင္းရန္ျဖစ္လို႔ ေဒါသျဖစ္တာနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕အရက္မေသာက္ဘူးလား?၊ ေသာက္ၾကတယ္။ ဒကာႀကီးေတြေကာ ေသာက္ဖူးမလားမသိဘူး၊ ေဒါသျဖစ္တာနဲ႔ အရက္သြားေသာက္တယ္။

မာန္မာန, ဣႆာ, မစၧရိယေတြေၾကာင့္ ဒီိေသရည္ ေသရက္ေသာက္တ့ဲ သုရာပါဏကံေတြ = ေသရည္ ေသရက္ မူးယစ္ေဆးဝါးေသာက္စား လြန္က်ဴးတ့ဲ ကံလည္းရွိတယ္။ ဒီေတာ့ အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္တ့ဲ ရာဂ, ေဒါသ, ေမာဟ, မာန္မာန, ဣႆာ, မစၧရိယ ေတြက အေၾကာင္းအရင္း ျဖစ္တယ္။ ဒီအကုသိုလ္တရားေတြက အပါယ္ကိုျပစ္ခ်ႏိုင္တ့ဲ စြမ္းအားရွိၾကတယ္။ 

ငရဲကိုလည္းေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးတယ္။ တိရစာၦန္ဘုံဘဝ ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးတယ္။ ၿပိတၱာ အသူရကာယ္ဘုံဘဝကိုလည္း ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးႏိုင္ ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?၊ ထမင္းတို႔ ဟင္းတို႔စြဲလမ္းမိတ့ဲအေပၚထက္ ဒီမူးယစ္ေဆးဝါးကို စြဲလမ္းမိတာက ပိုၿပီးျပင္းထန္တယ္။ 

ဒီမူးယစ္ေဆးဝါးမမွီဝဲရရင္ မေနႏိုင္ေအာင္ ျပင္းထန္တယ္၊ လက္ေတြေျခေတြ တုန္လာတယ္၊ ဘယ္လိုမွေျဖလို႔မရႏိုင္ဘူး။နည္းနည္းပါပါး စြဲတ့ဲပုဂၢိဳလ္ေတာင္ အနည္းဆုံး ခုႏွစ္ရက္ေလာက္တိုက္ခန္းထဲမွာ ေလွာင္ၿပီးထားရတယ္။ မူးယစ္ေဆးျဖတ္တ့ဲ ဒီခုႏွစ္ရက္အတြင္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခံရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေသေတာင္ေသသြားတယ္။ ဒါ မူးယစ္ေဆးဝါးကို စြဲတ့ဲရာဂ၊ ဒီေလာက္ျပင္းထန္တ့ဲ ရာဂက ငရဲကိုျပစ္ခ်ႏိုင္တ့ဲ စြမ္းအားဘာျဖစ္လို႔ မရွိရမွလဲတ့ဲ။

ဘုရားရွင္က ဒီလိုေဟာေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကသိပ္ၿပီး လက္မခံခ်င္ၾကဘူး။ ကိုယ္ႏွစ္ၿခိဳက္တ့ဲ ပစၥည္းတစ္ခုကို သုံးစြဲတာပဲ ဘာအျပစ္ရွိရမလဲလို႔ ဒီလိုအေၾကာင္းျပၾကတယ္။ ကိုယ္ႀကိဳက္လို႔ ကိုယ္ပိုက္ဆံနဲ႔ကို ေသာက္တာပဲ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ထင္ၾကတယ္။ အဘိဓမၼာရဲ႕ သေဘာက သူ႔ပစၥည္း ကိုယ့္ပစၥည္းလို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ မခြဲပါဘူး။

ဆိုၾကပါစို႔.... အဆင္း, အသံ, အနံ့, အရသာ, အေတြ႕ အထိ ဘယ္အာ႐ုံပဲျဖစ္ျဖစ္ စြဲလမ္းမႈရွိတယ္။ မိမိပိုင္တ့ဲ အာ႐ုံပဲျဖစ္ျဖစ္ မပိုင္တ့ဲအာ႐ုံပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ ေလာကေဝါဟာရအားျဖစ္ မိမိပိုင္တာ မပိုင္တာရွိေပမယ့္။ အဘိဓမၼာ သေဘာအရ မိမိပိုင္တ့ဲ အာ႐ုံရွိႏိုင္မလား?၊ မရွိပါဘူး။ အားလုံးအနိစၥတရား, ဒုကၡတရား, အနတၱတရားေတြပဲ။ 

ဒီေတာ့ ဒီအာ႐ုံေတြအေပၚ ဘာလို႔စြဲလမ္းသလဲဆိုေတာ့ ဒီအာ႐ုံ(၆)ပါးနဲ႔ ေတြ႕ထိတ့ဲေနရာမွာ ပရမတ္သေဘာတရားေတြျဖစ္တ့ဲ အဆင္း, အသံ စသည္တို႔ကို ႏွလုံးမသြင္းဘူး။ ဘယ္လိုႏွလုံးသြင္းလိုက္သလဲ?၊ ေယာက်ာ္း မိန္းမ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါလို႔ သြားၿပီး ႏွလုံးသြင္းလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက မ်က္လုံးပဲ၊ လက္ပဲ, ေျခပဲ စသည္ျဖင့္ အေသးစိတ္ကိုယ္အဂၤါေတြကို သြားၿပီးစြဲယူလိုက္တယ္။ 

အ့ဲဒီေတာ့ ဒီလိုအာ႐ုံေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕လာခ်ိန္ ႐ုပ္တရားအစုံအပုံ နာမ္တရားအစုအပုံ အေၾကာင္းတရား အက်ိဳးတရားအစုအပုံလို႔ ႏွလုံးမသြင္းပဲ။ အနိစၥ, ဒုကၡ, အနတၱ တရားအစုအပုံေတြပဲလို႔ ႏွလုံးမသြင္းပဲ ေယာက်ာ္း မိန္းမ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ ဝတၳဳအာ႐ုံေတြ အေနနဲ႔ သြားႏွလုံးသြင္းလိုက္တယ္။ ေယာက်ာ္း မိန္းမ လွ မလွ၊ မ်က္လုံးမ်က္ခုံး လွ မလွ လို႔ သြားယူၿပီး ႏွစ္သက္ေနလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဒီစိတ္အစဥ္ေတြက ေနာင္တစ္ဖန္ ဘဝတစ္ခုကို ျဖစ္ေစႏိုင္တ့ဲ ကာမဝိညာဥ္ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။

ဒီလို ေယာက်ာ္း မိန္းမ ဝတၳဳအာ႐ုံ ကာမဂုဏ္ေတြကို ႏွစ္သက္ေရာင့္ရဲတ့ဲ စ္ိတ္နဲ႔ေသသြားခ့ဲရင္ ငရဲႏွင့္ တိရစာၦန္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဘုံဘဝကို ရေစလိမ့္မယ္တ့ဲ။ 

ကဲ.. သုရာပါဏကံေၾကာင့္ အေပါ့ဆုံးရႏိုင္တ့ဲ အျပစ္တစ္ခုကို ေျပာျပပါဆိုရင္- လူျဖစ္တ့ဲအခါမွာ လူ႐ူးပဲျဖစ္တယ္။ ႏြားျဖစ္ရင္ ႏြား႐ူး၊ ေခြးျဖစ္ရင္ ေခြး႐ူး၊ ဝက္ျဖစ္ရင္ ဝက္႐ူးပဲတ့ဲ။ ဘဝတစ္ခု စဥ္းစားၾကည့္စမ္း၊ ဒကာႀကီးေတြ ဟိုတေလာတုန္းက ဒီနား ဇရပ္မွာ လာေနတ့ဲ ေလာက ေဝါဟာရအားျဖင့္သတ္မွတ္ခံေနရတ့ဲ အ႐ူးတစ္ေယာက္ဆိုၾကစို႔။ သူ႔ဘဝကို စဥ္းစားၾကည့္စမ္း ဤကကုသိုလ္ ဤကအကုသိုလ္ ခြဲျခားသိႏိုင္တ့ဲ စြမ္းအားရွိသလား?၊ မရွိဘူး။ 

ဒီလိုလို ကုသိုလ္ အကုသိုလ္မွန္း ခြဲျခားသိႏိုင္တ့ဲ စြမ္းအားမရွိတ့ဲ ဘဝတစ္ခု ရခ့ဲရင္၊ အကုသိုလ္ကို ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ကုသိုလ္တရားေတြကို ဆည္းပူးႀကိဳးစား အားထုတ္မယ္ဆိုတ့ဲ ဒီစိတ္ထားေကာ ျဖစ္ႏိုင္မလား?။ အကုသိုလ္ကိုလည္း ကုသိုလ္ထင္ၿပီး သူႀကိဳးပမ္းခ်င္ ႀကိဳးပမ္းမယ္။ ကုသိုလ္ကို အကုသိုလ္ထင္ၿပီး သူႀကိဳပမ္းခ်င္ ႀကိဳပမ္းမယ္။ သူႏွစ္ၿခိဳက္ေပ်ာ္ေမြ႕တ့ဲ လုပ္ငန္းတစ္ခုရွိရင္ ဒီလုပ္ငန္းရပ္မ်ိဳးကို သူျပဳက်င့္ေတာ့မယ္။ 

ဒီေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္စမ္း ဘဝတစ္ခု ဘယ္ေလာက္ဆုံးရွဳံးသြားသလဲ?။ လူ႔ဘဝတစ္ခု ရရွိပါလွ်က္ လူ႔ဘဝမွာ ရသင့္ရထိုက္တ့ဲ အထက္တန္းက်တ့ဲ အဆင့္ျမင့္ေနတ့ဲ စိတ္ေနစိတ္ထားေလးရေအာင္ သူႀကိဳးပမ္းႏိုင္တ့ဲ စြမ္းအားမရွိဘူး။ အဆင့္ျမင့္တ့ဲ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲ ဒုကၡမွ ထုတ္ေဆာင္ကယ္တင္ေပးႏိုင္တ့ဲ စြမ္းအားအျပည့္အဝရွိတ့ဲ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္ျမတ္တရားေတြကို စနစ္တက် က်င့္ႏိုင္တ့ဲ စြမ္းအားမရွိဘူး။

လူ႔ဘဝတစ္ခု ရေသာ္လည္း ရွဳံးမသြားဘူးလား? ၊ ရွဳံးသြားတယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လားရာဂတိက္ို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ေကာင္းတ့ဲဂတိေရာက္ဖို႔ ဆိုတာ ေမ်ာ္မွန္းလို႔ ရႏိုင္ေသးလား?၊ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီအ႐ူးဘဝမွာ သူလုပ္ခ်င္ရာေတြလုပ္ေတာ့ ေသေတာ့ ငရဲႀကီး၊ ငရဲႀကီးကလြတ္ေတာ့ ငရဲေလး၊ ငရဲေလးကလြတ္ေတာ့ တိရစာၦန္ ဒီလိုနဲ႔ အပါယ္ေလးဘုံမွာ က်င္လည္ရဖို႔က မ်ားပါတယ္။ အပါယ္ေလးဘုံက ကြ်တ္ဖို႔ လြတ္ဖို႔ဆို အလြန္ေဝးကြာေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီလို သုရာပါဏကံကို သတၱဝါတစ္ဦးကို အပါယ္သံသရာမွ ထြက္ေပၚခြင့္ မေပးပဲ ျမဳပ္ေအာင္ ဆြဲၿပီးႏွစ္ေပးေနတ့ဲ စြမ္းအားအျပည့္အဝ ရွိေနပါတယ္။ ဒီလို ကံေတြကို ေရွာင္ရွားသင့္ပါတယ္။

"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"

Bhikkhu's Dhamma
https://www.facebook.com/Bhikkhu.BuddhaDhamma/

http://bhikkhudhamma.blogspot.com/