မိဘဝတၱရားေက်ဖို႔
•••••••••••••••••
ဘုန္းႀကီးတို႔ သာသနာေတာ္မွာ နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ေနတ့ဲ လုပ္ငန္းေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီထဲမွာ ငါးပါးသီလ အေျခခံပါတယ္၊ အမိအဖကို ႐ိုေသစြာျပဳစုလုပ္ေကြ်းျခင္းအစရွိတ့ဲ အရိယာမဂ္၏ ေရွ႕အဖို႔၌ ျပဳက်င့္ရမယ့္ ပရိယတ္ က်င့္ဝတ္အားလုံးသည္ အက်ိဳးရွိတ့ဲ လုပ္ငန္း၊ နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ေနတ့ဲ လုပ္ငန္းေတြပါပဲ။

ဒီထဲမွာ ဒါနက်င့္စဥ္ပါတယ္၊ သီလက်င့္စဥ္၊ သမထက်င့္စဥ္၊ ဝိပႆနာက်င့္စဥ္ေတြ ပါၾကတယ္။ သီလပိုင္းမွာလည္း အမိကိုျပဳစုလုပ္ေကြ်းျခင္း၊ အဖကို ျပဳစုလုပ္ေကြ်းျခင္း၊ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ သားမယားေတြကို ေထာက္ပံ့ျခင္း ဒီလို ေကာင္းတ့ဲ မဂၤလာလုပ္ငန္းေတြလည္း မ်ားစြာပါ ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ အက်ိဳးရွိတ့ဲလုပ္ငန္း အက်ိဳးမရွိတ့ဲလုပ္ငန္းကို ခြဲျခားစိတ္ျဖာၿပီး သိတ့ဲ ဉာဏ္ေလးရဖို႔ေတာင္ေတာ့ ေလ့လာဆည္းပူးဖို႔ မေကာင္းဘူးလား?၊ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဘာသာက ကိုယ့္ဘာသာအေၾကာင္းကို ေလ့လာခ်င္တ့ဲ ဆႏၵဓာတ္ေလး မရွိၾကဘူး။ 

မိဘေတြမွာလည္း ေလ်ာ့နည္းတယ္။ မိဘေတြက ေလ်ာ့နည္းေနေတာ့ သားသမီးက် ပိုၿပီးေတာ့ ေလ်ာ့လာတယ္။ ေလ်ာ့လာေတာ့ " ဒီသား ဒီသမီးေတြ ဆိုဆုံးမလို႔ မေကာင္းပါဘူး၊ ခုေခတ္ လူငယ္ေတြက တယ္..ဆုံးမရခက္တယ္" လို႔ ေျပာၿပီ။ အေျခခံျဖစ္တ့ဲ ေလ့က်င့္ရမယ္ က်င့္ဝတ္ ပရိပတ္ေလးေတြကို ငယ္စဥ္အခါတည္းက မိဘေတြက သားသမီးေတြကို စြဲေနေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ မႀကိဳးပမ္းၾကဘူး။

ဒီလို မႀကိဳးပမ္းေတာ့ ဒီကေလးေတြက ဆိုဆုံးမရခက္တ့ဲ ကေလးေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း သတၱဝါတိုင္းဟာ အားလုံးႀကိဳးပမ္းလို႔ ေအာင္ျမင္ရမယ္ ဒီလိုေတာ့မဆိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳးစားရင္ ဘုရားျဖစ္ခ်င္ေတာင္ တစ္ခ်ိန္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တ့ဲ စြမ္းအား ရွိပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းေဖာ္မိရင္ သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္ ကူးသြားတတ္တယ္။ လူယုတ္မာနဲ႔ ေပါင္းေဖာ္မိရင္လည္း လူယုတ္မာဓာတ္ ဆိုတာ ကူးတတ္တ့ဲ သေဘာရွိေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္ေလးေတြ ကိန္းဝပ္တည္ေနေအာင္ ဒီကေလးရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ႀကိဳးပမ္းေပးဖို႔အတြက္ ဘယ္သူ႔မွာ အမ်ားဆုံး တာဝန္ရွိသလဲ?၊ မိဘေတြ မွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ 

တစ္ခ်ိန္ ဘုန္းႀကီးေတာထဲ ေနစဥ္အခ်ိန္အခါက ဘုန္းႀကီးကပၸိယမွာ သားေလးတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ဒီသားေလးက ဘုန္းႀကီးေတြ တရားထိုင္ၿပီဆိုရင္ သူကေအာ္က်ယ္ ဟစ္က်ယ္နဲ႔ သီခ်င္းပဲ ဆိုေနေတာ့၊ အ့ဲဒီ သီခ်င္းသံက ဘုန္းႀကီးေတြ နားမွာ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေျပာရတာလည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ ပရိယာယ္အေနနဲ႔ ကပၸိယလုပ္သူကို ဘုန္းႀကီးက " မင္းကြာ ခေလးကို ဘုရားရွိခိုးေလး သင္ေပးရင္ေကာင္းသား၊ ဒီသီခ်င္းေတြ သင္ေပးမယ့္အစား ဘုရားရွိခိုးသင္ေပးထားလို႔ သူရြတ္ဖတ္ေနရင္ ကုကိုယ္သူျဖစ္တာေပါ့" ဘုန္းႀကီးက ေျပာၾကည့္ပါတယ္။ ဒီလိုေျပာေတာ့ ေဘးနားကပ္ထိုင္ေနတ့ဲ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ဘာေျပာသလဲ?၊ " ေအာ္... အရွင္ဘုရားကသာေျပာတာ ဒီခေလး မိဘကိုယ္တိုင္ ဘုရားရွိခိုးေတာင္ ရ ရရဲ႕လား မေျပာတတ္ဘူး" တ့ဲ။ အ့ဲဒီ ပုံစံျဖစ္ေနတယ္။

ဒ္ီမွာ မိဘေတြ ကိုယ္တိုင္က ဤကားအက်ိဳးရွိတ့ဲ လုပ္ငန္း ဤကားအက်ိဳးမရွိတ့ဲ လုပ္ငန္း ခြဲျခားႏိုင္တ့ဲ စြမ္းအား မရွိၾကဘူး။ သားသမီးရွိဖို႔ ဆိုတာခက္ခဲပါတယ္။ မရွိဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ဒီသားသမ္ီးကလည္း အတိတ္က ပါရမီကံအားေလ်ာ္စြာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းေဖာ္ ယွဥ္တြဲ မွီဝဲ ဆည္းကပ္ခြင့္ ရရင္လည္း အက်ိဳးရွိတ့ဲ လုပ္ငန္း၊ အက်ိဳးမရွိတ့ဲ လုပ္ငန္းေတြ သူခြဲျခား သိလာႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကလ်ာဏမိတ္ေဆြေတြထဲ မိဘေတြက ေရွ႕တန္းကပါဝင္ေနပါတယ္။ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြရဲ႕ တာဝန္ျပည့္ဝဖို႔...၊ ဆိုဆုံးမ သြန္သင္တတ္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။

"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"

Bhikkhu's Dhamma
https://www.facebook.com/Bhikkhu.BuddhaDhamma/

http://bhikkhudhamma.blogspot.com/