အခ်ဳိ႕ေသာ ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္တို႔၌ ေလႏွင့္နိမိတ္မွာ တစ္သားတည္း
မျဖစ္ဘဲ ၀င္ေလ-ထြက္ေလက တျခား နိမိတ္က တျခား ျဖစ္ေနတတ္၏။
နိမိတ္မွာ ႏွာသီးဖ်ားမွ တစ္ထြာခန္႔ တစ္ေပခန္႔တြင္လည္း ေပၚေနတတ္၏။
လက္တစ္လံုးခန္႔ လက္ႏွစ္လံုးခန္႔တြင္လည္း ေပၚေနတတ္၏။ နဖူးေပၚ
တြင္လည္း ေပၚေနတတ္၏။ အကြာအေ၀းအမ်ဳိးမ်ဳိး၌ ပံုသဏၭာန္အမ်ဳိးမ်ဳိး
အေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ နိမိတ္မ်ား ေပၚေနတတ္၏။ အထက္တြင္ ရွင္းျပခဲ့
သည့္ ၀ိသုဒိၶမဂၢအ႒ကထာ၏ အဆိုကို မေမ့ပါႏွင့္။
ဖု႒ဖုေ႒ာကာေသ ပန သတိ ံ ဌေပတြာ ဘာေ၀ႏၲေႆ၀ ဘာ၀နာ
သမၸဇၨတိ။ (၀ိသုဒိၶ၊၁၊၂၇၁။)
၀င္သက္ေလ-ထြက္သက္ေလ၏ ထိမႈထင္ရွားရာ ထိမႈထင္ရွားရာ ေန
ရာ၌ (= ႏွာသီးဖ်ား သို႔မဟုတ္ အထက္ႏႈတ္ခမ္းတည္းဟူေသာ ႏွစ္ေနရာတြင္
၀င္သက္ေလ-ထြက္သက္ေလ၏ ထိမႈထင္ရွားရာ ထိမႈထင္ရွားရာေနရာ၌)
အာနာပါနကို သိမ္းဆည္းတတ္ေသာ သတိကိုထား၍ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို
ပြားမ်ားအားထုတ္ေသာပုဂၢိဳလ္၏ သႏၲာန္၌သာလွ်င္ အာနာပါနႆတိသမာဓိ
ဘာ၀နာသည္ ၿပီးစီးျပည့္စံုႏိုင္၏။ (၀ိသုဒိၶ၊၁၊၂၇၁။)
ဤ အပိုင္းတြင္လည္း ဤ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒသကို မေမ့ပါႏွင့္။ အလြန္
တိက်စြာ လိုက္နာရမည့္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒသ ျဖစ္သည္။
တစ္ဖန္ ယင္းနိမိတ္၏ အေရာင္ကိုလည္း ႏွလံုးမသြင္းပါႏွင့္။ ဤစည္း
မ်ဥ္းဥပေဒသမွာလည္း အလြန္တိက်စြာ လိုက္နာရမည့္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒသ
တစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ နိမိတ္ ေ၀းကြာေနရာ၌ နိမိတ္ကို ႏွလံုးမသြင္းဘဲ ၀င္ေလထြက္ေလ
ထိမႈထင္ရွားရာ ႏွာသီးဖ်ား သို႔မဟုတ္ အထက္ႏႈတ္ခမ္းဟူေသာ
ႏွစ္ေနရာတို႔တြင္ တစ္ေနရာမွ ေစာင့္၍ ပကတိ ၀င္ေလ-ထြက္ေလကိုသာ
႐ႈေနပါ။
တျဖည္းျဖည္း သမာဓိစြမ္းအင္ ျပည့္၀လာေသာအခါ ႏွာသီးဖ်ား
သို႔မဟုတ္ အထက္ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ျမစ္ဖ်ားခံ၍ အေျခစိုက္၍ နိမိတ္သည္ ကပ္၍
တည္ေနေပလိမ့္မည္။ နိမိတ္ႏွင့္ ၀င္ေလ-ထြက္ေလတို႔သည္ တစ္သားတည္း
ျဖစ္သြားပါက ပံုစံမွန္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။
"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"
www.bhikkhudhamma.blogspot.com
No comments:
Post a Comment