စတုတၳဇၩာေန အတိသုခေမာ အပၸ၀တၱိေမ၀ ပါပုဏာတီတိိ။
(၀ိသုဒိၶ၊၁၊၂၆၇။)(မဟာဋီ၊၁၊၃၂၃။)
စတုတၳစ်ာန္၌ ၀င္သက္ေလ ထြက္သက္ေလသည္ = အႆာသ ပႆာသ
ကာယသခၤါရသည္ သိမ္ေမြ႕ႏူးည့ံျခင္းကို လြန္သြား၏။ မျဖစ္ျခင္းသို႔
သာလွ်င္ ေရာက္ရွိသြား၏ဟု မွတ္ပါ။ (၀ိသုဒၶိ၊၁၊၂၆၇။)
အတိသုခုမ = အလြန္ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့၏။ လြန္ေသာ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ျခင္း
ရွိ၏ဟူသည္ ပထမစ်ာန္ ဒုတိယစ်ာန္ တတိယစ်ာန္ဟူေသာ အျခား အျခား
ေသာ စ်ာန္တို႔၌ ရအပ္ေသာ အႆာသပႆာသ ကာယသခၤါရသည္ စတုတၳ
စ်ာန္၌ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့မႈကို ေက်ာ္လြန္သြား၏။ ထို အႆာသပႆာသ ကာယ
သခၤါရ၏ ထို စတုတၳစ်ာန္၌ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့သည္၏ အျဖစ္ေသာ္လည္း မရွိ
ျဖစ္တံုေသး၏။ ႐ုန္႔ရင္းသည္၏ အျဖစ္ကား အဘယ္မွာလွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္ေတာ့
အံ့နည္း။ ထိုေၾကာင့္ အပၸ၀တၱိေမ၀ ပါပုဏာတိ = မျဖစ္ျခင္းသို႔သာလွ်င္
ေရာက္ရွိသြား၏ဟု အ႒ကထာဆရာေတာ္တို႔က မိန္႔ဆိုေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။
(မဟာဋီ၊၁၊၃၂၃။)
ဒီဃဘာဏက မဇၩိမဘာဏက သံယုတၱဘာဏကဟူေသာ ထိုဘာဏကမေထရ္ျမတ္တို႔၏
အလိုအတိုင္း အ႒ကထာက ဖြင့္ဆိုေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။
(၀ိသုဒိၶ၊၁၊၂၆၇ - ၾကည့္ပါ။)
"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္"
www.bhikkhudhamma.blogspot.com
No comments:
Post a Comment