သရဏဂုံ ညႇိုးႏြမ္း ပ်က္စီးေၾကာင္း (အပိုင္း-၁)(၂)(၃)
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
သရဏဂုံဆိုတာဘာလဲဆိုေတာ့.. ဘုရားရတနာ တရားရတနာ သံဃာရတနာဆိုတဲ့ ရတနာျမတ္သုံးပါးကိုသာပင္ ကိုးကြယ္အားထားရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ျခင္းကို ေခၚဆိုပါတယ္။ ဒီလို တန္ဖိုးရွိတဲ့ ရတနာသုံးပါးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေနရျခင္းမွာ ဘုန္းၾကီးတို႔ အတြက္ အလြန္ဘုန္းကံၾကီးမားတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒီမွာ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ ပရိနိဗၺာန္စံခါနီး ေဟာသြားတဲ့ ဂါထာေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္။

“မဓုရာနိ ပဟ႒ာနိ ေဒါသဂၣါနိ ဟိတာနိစ၊ ေယ ေတ ဝါက်ာနိ သုယ်ႏၲိ ေတပိဓညာ နရုတၱမ”
(ေထရီ၊ အ႒။ ၁၅၂)

“အလြန္အျပစ္ကင္းစင္ျပီးေတာ့ ခ်ဳိျမိန္ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားစကားေတြကို အၾကင္ပုဂိၢိဳလ္တို႔သည္ နာၾကားခြင့္ရၾကတယ္။ ထိုနာၾကားခြင့္ ရၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ဘုန္းကံၾကီးမားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္”တဲ့။ ေရွးေရွ႕က ပါရမီဘုန္းကံနည္းခဲ့ရင္ မရွိခဲ့ရင္ ဒီလိုတရားေတြကို နာၾကားခြင့္ ရႏိုင္ပါ့မလား?၊ မရႏိုင္ပါဘူး။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေတြကို နာၾကားခြင့္ ရႏိုင္တဲ့ ပါရမီမ်ဳိးေစ့ရွိေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြမွ သာလွ်င္ နာၾကားခြင့္ရတယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဘုန္းၾကီးၾကီးမားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ မိမိတို႔က ဘုန္းကံၾကီးမားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ေနျပီး ဘုန္းကံနည္းပါးေအာင္ လုပ္သင့္သလား?။ ဘုန္းကံၾကီးရာက နည္းေအာင္မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ေတာင္ အဆင့္ျမင့္ေနတဲ့ ရတနာသုံးပါးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေနရာကေန ပုံစံေလးေတြ မေျပာင္းလဲေစခ်င္လို႔ ဒီတရားကို ေဟာေနရတာပါ။

ဒီေတာ့ ရတနာသုံးပါးေတာ့ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါတယ္။ ရတနာသုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မသိေတာ့ သရဏဂုံညိဳးႏြြမ္းေၾကာင္းေတြ လုပ္မိျပီ။ ဘုရားရွင္ေတာ့ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါတယ္။ သံဃာကိုလည္း ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တယ္ ဘာမွန္းညာမွန္းမသိဘူး။ ရတနာသုံးပါးတို႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မသိဘဲ မိမိတို႔က ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့ရင္ ညစ္ႏြမ္းျပီး ေဖြးေဖြးျဖဴအေရာင္တစ္လက္လက္ေတာက္ပမႈ မရွိေတာ့ဘူး။ ၾကီးက်ယ္ဖြံ႕ျဖိဳးမ်ားျမတ္တဲ့ အက်ဳိးေတြလည္း မရရွိေတာ့ဘူး။ ရတနာသုံးပါးရဲ႕ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုလည္း သိထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု သံသယရွိေနရင္လည္း ဒီသရဏဂံုသည္ ညစ္ႏြမ္းသြားတယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက အဂၤလိပ္လက္ထက္ကာလက မုံရြာက ေဇာက္ထိုးဆိုတဲ့ သူတစ္ေရာက္က သီတင္းစာမွာနဲ႔ တူပါတယ္ ေဆာင္းပါးတစ္ခု ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ သေဗၺညဳတဉာဏ္ဆိုတာ ရွိပါသလားတဲ့။ တစ္ျပည္လုံးပြတ္ပြတ္ရိုက္သြားတယ္။ ဒါဘာျဖစ္တာလဲ ?။ သံသယရွိတာ။ သေဗၺညဳတဉာဏ္ဆိုတာ ရွိမႈ မရွိမႈကို သူ႔မွာ သံသယရွိတယ္။

အဲ့ဒီလို သံသယရွိေတတ့ဲ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက ရတနာသုံးပါးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ သရဏဂုံသည္ ညစ္ႏြမ္းသြားျပီ။ ေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ သရဏဂုံတစ္ခု မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မေတာက္ေျပာင္တဲ့အတြက္ ရတနာသုံးပါးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းဆိုတဲ့ အက်ဳိးတရားလည္း မရရွိေတာ့ဘူး။ သံသယဆိုတာ လုံးလုံးၾကီးမရွိရဘူးလို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ ရွိခဲ့ရင္လည္း ဆရာသမားေတြထံ ခ်ဥ္းကပ္ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းျပီး ပယ္ေဖ်ာက္ျပစ္ရတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းေပမယ့္ ျပႆနာေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ စက္ဘီးဘယ္လို စီးတတ္မလဲ၊ ေရဘယ္လိုကူးမလဲ ဆရာသမားက ေသခ်ာသင္ေပးေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႔ မေလ့က်င့္ရင္ တတ္ပါ့မလား?။ ဒီေတာ့ လက္ေတြ႔ က်င့္ၾကည့္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ သူမ်ားအေျပာနဲ႔ စက္ဘီးစီးတတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔ ခက္ခဲပါတယ္။

ဒီလို ပုံစံအတိုင္း ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ပါတ္သတ္လို႔ လက္ေတြ႔မွ ေျဖရွင္းလို႔ ရတာေလးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ငရဲ ရွိပါသလား။ နတ္ျပည္ရွိပါသလား။ ၃၁ ဆိုတာရွိရဲ႕လား။ ျပိတၱာေတြဘာေတြ ရွိတယ္ဆိုတာဟုတ္ရဲ႕လား။ 'တို႔ေတာ့ မျမင္ေတာ့ တယ္မယုံပါဘူး။' ၃၁ဘုံဆိုတာ ဘုရားမ်ားေဟာခဲ့ ရဲ႕လား။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေတာေနစ သထုံမွာ ဝါကပ္တဲ့ႏွစ္က တကၠသိုလ္ဒုတိယႏွစ္တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးတစ္ဦးက စာေလးတစ္ေစာင္နဲ႔ ‘တပည့္ေတာ္အခု မႏၲေလးတကၠသိုလ္မွာ တက္ေနပါတယ္၊ သံသယေတြ ဝင္ေနတယ္ဘုရား ၃၁ဘုံဆိုတာ အထင္အရွားရွိရဲ႕လား။ ၃၁ဘုံထင္ရွားရွိတယ္ ဆိုတဲ့ က်မ္းဂန္စာေပ တကယ္ထင္ရွားရွိတာ ဟုတ္ပါ့မလား’တဲ့။ သံသယေတြ ရွိလာျပီ။ ဘုရားေဟာတာေျပာေတာ့လည္း သူကတစ္ဆင့္တက္ျပီး စဥ္းစားလာတယ္။ ‘ဒါေတြက ျဗဟၼဏဝါဒက ကူးလာတာနဲ႔ တူပါတယ္ မဟုတ္ဘူးလား’တဲ့။ ျဖစ္ျပီ။ ျဗဟၼဏဝါဒက ကူးလာတယ္လို႔ သူ႔ကို ဘယ္သူကေျပာလဲ။ သူထက္နည္းနည္း ကလိန္ဉာဏ္က်တဲ့ သူကေျပာလိုက္တာပါ။ ဟိႏၵဴစာေပေတြ ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ ဒီစာေတြကပါေနတယ္။ ဧကႏၲ ဟိႏၵဴစာေပထဲက ဗုဒၶဘာသာက ကူးခ်ထားတာနဲ႔ တူတယ္။

ဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာက ဟိႏၵဴစာထဲက ကူးခ်သလား၊ ဟိႏၵဴဘာသာက ဗုဒၶဘာသာသာစာေပထဲက ကူးခ်သလားဆိုတာ သူ႔မွာ ဆန္းစစ္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္ရွိသလား?၊ မရွိပါဘူး။ ဒီလို သံသယေတြကို ေျဖရွင္းခ်င္တယ္ဆိုရင္ တကယ္လက္ေတြ႔ က်င့္ၾကည့္ပါ။ ဒါဘုန္းၾကီးက ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဆရာသမားေတြနဲ႔ တကယ္ေမးျမန္းလို႔ မေျပလည္ႏိုင္တာေတြ ရွိေနပါတယ္။ သိပၸံနည္း ဘာနည္းညာနည္းေတြ လုပ္မေနပါနဲ႔။ သိပၸံက ေျဖရွင္းလို႔ မရေသးတဲ့ အခ်က္ေတြ တကယ္ေလာကမွာ ရွိေနပါေသးတယ္။ ကိုယ္ကိုတိုင္ လက္ေတြ႔ က်င့္ၾကည့္မွ သိႏိုင္မယ့္ အပိုင္းေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒီလို ဘုရားေဟာကို သံသယရွိေနမယ္ဆို မိမိတို႔၏ သရဏဂံုဟာ ေတာက္ေျပာင္၍ မလာႏိုင္ပါဘူး။ လက္ေတြ႕ ရွိ၏ မရွိ၏ကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႔ က်င့္ၾကည့္မွ သိလာႏိုင္မယ့္ သေဘာရွိေနပါတယ္။

ရတနာသုံးပါးတို႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို႔ကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိခဲ့ရင္၊ သံသယစိတ္ေတြမ်ားေနခဲ့ရင္လည္း သရဏဂံုညိဳးႏြမ္းေစပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေနာက္တစ္ခုက မိစာၦဉာဏတဲ့ မိစာၦဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြမ်ား ေနရင္လည္း သရဏဂံုညိဳးႏြမ္းေစပါတယ္။ မိစာၦဉာဏ္ဆိုတာက ရတနာသုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြရွိတယ္။ ဒီ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကို “အဂုဏ” ဂုဏ္ေက်းဇူးမဟုတ္တဲ့ အေနနဲ႔ သူကၾကံစည္ေတြးေခၚတယ္။ ဘုရားရွင္သည္ သေဗၺညဳတဉာဏ္ကို ရေတာ္မူတယ္၊ ခပ္သိမ္းေသာတရားေတြကို ဆရာမကူ သယမ႓ဴဉာဏ္ျဖင့္ ကိုတိုင္မ်က္ေမွာက္ ထြင္းေဖာက္သိျမင္ေတာ္မူတယ္။ “ဒီ သေဗၺညဳတဉာဏ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။” အခုလို ၾကံဆပါတယ္။ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ျပီးေတာ့ ယူတယ္။ ထင္ရွားတာတစ္ခု ဆိုရင္ေတာ့ လူေသရင္ လူျဖစ္တယ္ေပါ့။ ဒါဟာ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္တစ္မ်ဳိးဘဲ။ လူေသရင္ လူျဖစ္ပါတယ္ဆိုတာက ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ႏြယ္မႈ သေဘာတရားေတြကို သူက ျပန္ျပီးေတာ့ ျငင္းေနပါတယ္။ ‘အသင္လူသား ဘာမွား ေနသလဲ’ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ထြက္လာပါတယ္။ အတိတ္က အဝိဇၨာ တဏွာ ဥပါဒါန္ သခၤါရ ကံ လို႔ ေခၚဆိုတဲ့ အတိတ္အေၾကာင္းတရားငါးပါးေၾကာင့္ ဝိညာဏ္ နာမ္ရုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေဝဒနာဆိုတာ အက်ဳိးတရားထင္ရွားျဖစ္ပုံ၊ ဒီဘဝျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ေနတဲ့ ကံေတြေၾကာင့္ ေနာင္အနာဂတ္မွာ ဝိညာဏ္ နာမ္ရုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေဝဒနာဆိုတာ အက်ဳိးတရားထင္ရွားျဖစ္ပုံဆိုတဲ့ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ႏြယ္ပုံကို ေရးတဲ့က်မ္းစာ။ လူေသရင္လူျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ရွိေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ဒီလိုက်မ္းစာမ်ဳိး ေရးသင့္သလား?။ မေရးသင့္ဘူး။ ေရးလည္းေရးေနတယ္။ ဒါဟာ မေျဖာင့္ဘူးဆိုတာ ထင္ရွားေနတယ္။ ဒါဟာ မိစာၦဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ဘဲ။ ဘုရားရွင္က လူေသရင္ လူဘဲျပန္ျဖစ္ပါတယ္လို႔ အတိအက် မေဟာပါဘူး။

ဘုရားရွင္က လားရာ ဂတိငါးတန္ေဟာထားပါတယ္။ ေသျပီးတဲ့ အခါ ငရဲေရာက္သူလည္းရွိမယ္။ ျပိတၱာဘုံဘဝ ေရာက္သူလည္းရွိမယ္။ တိရစာၦန္ေရာက္တဲ့ သတၱဝါေတြလည္းရွိတယ္။ လူျပန္ျဖစ္တာလည္း ရွိတယ္။ နတ္ ျဗဟၼာ ျဖစ္တာလည္းရွိတယ္။ “မႏုႆဂတိ၊ ေဒဝဂတိ၊ နိရယဂတိ၊ တိရစာၦနဂတိ၊ ေပတၱိဂတိ” ဆိုျပီး ဂတိငါးတန္ေဟာထားပါတယ္။(ဒီ၊၃။၁၉၅)

ဒီလို ဂတိငါးတန္ကို ေက်ာ္လႊားလြန္ေျမာက္ျပီး နိဗၺာန္ကို အျပီးစံဝင္သြားတဲ့ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ေတြ ရွိတယ္ဆိုတာလည္း ဘုရားရွင္က အတိအက် ေဟာထားပါတယ္။ လူေသရင္လူသာျပန္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဝါဒ ဗုဒၶအဘိဓမၼာမွာ မရွိပါဘူး။ အဲ့ဒီလို ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကို မိစာၦအယူဝါဒေတြနဲ႔ ေဖာက္ျပန္ျပီး ေျပာင္းျပန္လွန္ေရးတယ္။ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သရဏဂုံသည္ အေရာင္ျပိဳးျပိဳးပ်က္ တစ္လက္လက္ေတာက္ပမႈမ်ဳိး မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ၾကီးက်ယ္ဖြံ႕ျဖိဳးမ်ားျမတ္တဲ့ အက်ဳိးေတြ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သရဏဂုံႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ ေလာကီ သရဏဂံု၊ ေလာကုတၱရာ သရဏဂံုလို႔ ရွိရာ ေလာကီ သရဏဂံုက ရတနာသုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မသိေတာ့ သရဏဂုံညိဳးႏြြမ္းပါတယ္။ သံသယရွိရင္လည္းေကာင္း၊ မိစာၦအယူဝါဒ စသည္ ေတြ ရွိေနရင္လည္း သရဏဂုံညိဳးႏြြမ္းေစပါတယ္။ ‘စသည္’ ဆိုတဲ့ စကားရပ္အေနနဲ႔ ရတနာသုံးပါးတို႔ အေပၚ၌ မရိုေသျခင္း မေလးစားျခင္းစသည္တို႔ကို သိမ္းၾကံဳးေရတြက္ ယူပါတ့ဲ။ ဒီလိုဆို ရတနာသုံးပါးတို႔ အေပၚ၌ မရိုေသခဲ့ဘူး၊ မေလးစားခဲ့ဘူးဆိုလည္း သရဏဂံုညိဳးႏြမ္းေစပါတယ္။

မရိုေသ မေလးသားျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ?၊ ဒီေနရာမွာ - မိမိထက္ သီလဂုဏ္ သမာဓိဂုဏ္ ပညာဂုဏ္ၾကီးျမတ္ေနတဲ့ သူကို မရိုေသမေလးမစားျပဳတယ္..။ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ စူဠကမၼဝိဘဂၤသုတၱံမွာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားထားပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေတြက ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းတယ္။ မာနေတြကလည္း သိပ္ၾကီးတယ္။ ရွိခိုးသင့္ ရွိခိုးထိုက္သူကို မရွိခိုး၊ ခရီးဦးၾကိဳဆိုသင့္ ၾကိဳဆိုထိုက္သူကို ခရီးဦးမၾကိဳဆို။ ေနရာေပးသင့္သည့္ ပုဂိၢဳလ္ဆို ေနရာမေပး။ ခရီးလမ္းဖယ္ေပးထိုက္သူကို ခရီးလမ္းဖယ္မေပးဘူး။ မိမိထက္အသက္ၾကီးသူေတြ၊ မိမိထက္ဂုဏ္သိကၡာၾကီးတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြနဲ႔ ခရီးလမ္းမွာၾကံဳျပီ၊ ၾကံဳေတာ့ မိမိကလမ္းမဖယ္ေပးခ်င္ဘူး။ ဘာလုပ္လဲ?။ ဝင္တိုက္လိုက္တယ္။

ေနာက္တစ္ခု ရိုေသေလးစားထိုက္သူကို မရိုေသဘူး။ ကိုယ့္ထက္ သိကၡာၾကီးတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ကို ကိုယ္ကအေရးမလုပ္ခ်င္ဘူး။ တစ္ခါတေလ ေျပာေတာင္ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ေထွာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ေျပာျပီး ရန္ေတာင္ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္။ ေလးစားသင့္ ေလးစားထိုက္သူကိုလည္း မေလးစားဘူး။ မိမိကို သင္ၾကားျပသေပးတဲ့ဆရာေတာင္ မေလးစားဘူး။ အထူးသျဖင့္ မိမိအားတရားဓမၼသင္ၾကားျပသေပးတဲ့ ဆရာသမားကို မေလးစားဘူး၊ အေရးမဆိုက္ဘူး။ ေနာက္ မိဘႏွစ္ပါးရွိတယ္။ ဦးၾကီးဦးေလး ေဒၚၾကီးေဒၚေလးစတဲ့ မိမိထက္ၾကီးတဲ့ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြ ရွိၾကတယ္။ ဘယ့္သူ႔ကိုမွလည္း အေရးမဆိုက္ဘူး။ မရိုေသမေလးစားဘူးတဲ့။

ေနာက္ ျမတ္ႏိူးေလးစားထိုက္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြကို မေလးစားမရိုေသဘူး။ စဥ္းစားၾကည့္ စိတ္မထားတတ္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ အကုသိုလ္ေတြ တိုးပြားျပီး မလာဘူးလား?။ တိုးပြားလာပါတယ္။ ရွိခိုးသင့္ ရွိခိုးထိုက္သူကို ရွိမခိုးဘူး။ ၾကိဳဆိုထိုက္သူကို မၾကိဳဆိုဘူး။ ေနရာေပးထိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ေနရာမေပးဘူး။ လမ္းဖယ္ေပးခိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို လမ္းဖယ္မေပးဘူး။ ရိုေသသင့္ ရိုေသထိုက္သူကို မရိုေသဘူး။ ေလးစားသင့္ ေလးစားထိုက္သူကို မေလးစားဘူး။ ျမတ္ႏူိးေလးစားထိုက္သူကို မျမတ္ႏိုးဘူး။

ဒီေတာ့ ဒီထဲမွာ ပိုက္ဆံကုန္တာ ဘယ္ႏွစ္ခုပါလဲ?။ တစ္ခုမွ မပါ ပါဘူး။ ကုသိုလ္ဆိုတာ ယူတတ္ရင္ ပိုက္ဆံ တစ္ျပားမွ မကုန္ဘဲ ရတဲ့ ကုသိုလ္ေတြ မ်ားစြာရွိေနပါတယ္။ ျမတ္ႏိူးပူေဇာ္ထိုက္သူေတြကို မေလးစားဘဲ၊ ျမတ္ႏိူးမပူေဇာ္ထိုက္သူေတြကိုေတာ့ သူသြားျမတ္ႏိူးပူေဇာ္ခ်င္ ျမတ္ႏိူးမယ္။ ပူေဇာ္ခ်င္ သူသြားပူေဇာ္ေနလိမ့္မယ္။ ပူေဇာ္သင့္ ပူေဇာ္ထိုက္သူကို အာမိသပူဇာ၊ ဓမၼပူဇာဆိုျပီး ႏွစ္မ်ဳိးရွိတဲ့ထဲက အာမိသပူဇာေခၚတဲ့ ပစၥည္းေလးပါးႏွင့္ပူေဇာ္တာထက္ ဓမၼပူဇာေခၚတဲ့ တရားႏွင့္ ပူေဇာ္တာကိုေတာ့ ဘုရားရွင္ႏွစ္ျခိဳက္ပါတယ္။ မိမိပူေဇာ္သင့္ ပူေဇာ္ထိုက္သူရဲ႕ တရားစကားကို လိုက္နာျပဳက်င့္တာကို တရားႏွင့္ ပူေဇာ္တယ္ေခၚပါတယ္။ ဒီလိုဘဲ ဘုရားရတနာေခၚတဲ့ ဘုရားရွင္အားပူေဇာ္တယ္ဆိုတာ ဘုရားရွင္ဆုံးမသြန္သင္တဲ့ တရားရတနာဆိုတဲ့ တရားစကားအက်င့္ျမတ္တရားကို လိုက္နာတာ ဘုရားကိုပူေဇာ္တယ္ မည္ပါတယ္။ ဓမၼပူဇာကပို၍ အဆင့္ျမင့္ပါတယ္။ မိမိတို႔အား သံသရာဝဋ္ဆင္းမွ လက္ဆင့္ကမ္း သင္ၾကားျပသေပးေနတဲ့ အရိယာသံဃာေတာ္ကို ပူေဇာ္တယ္၊ ခ်ီးေျမႇာက္တယ္။

ဒီလို ရတနာသုံးပါးတို႔ အေပၚ၌ ပူေဇာ္သူသည္ -အက်ဳိးေက်းဇူး အေနနဲ႔ (၁ဝ)ပါး ရွိပါတယ္။ ပုံစံေလးတစ္ခု အေနနဲ႔ နတ္ ဆိုၾကပါစို႔ -
(၁) နတ္၌ ျဖစ္ေသာ သက္တမ္းေစ့ ေနရျခင္း၊ (၂) အဆင္းလွျခင္း၊ (၃) ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝျခင္း၊ (၄) အေျခြအရံ ေပါမ်ားျခင္း၊ (၅) အၾကီးအကဲ ျဖစ္ျခင္း၊ (၆) နတ္၌ ျဖစ္ေသာ ရူပါရုံ၊ (၇) နတ္၌ ျဖစ္ေသာ သဒၵါရံု၊ (၈) နတ္၌ ျဖစ္ေသာ ဂႏၶာရံု၊ (၉) နတ္၌ ျဖစ္ေသာ ရသာရံု၊ (၁ဝ) နတ္၌ ျဖစ္ေသာ ေဖာ႒ဗၺာရုံတို႔အား သာလြန္စြာ ရရွိျခင္း ဒီအက်ဳိးတရားေတြကို ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို ရတနာသုံးပါးတို႔ အေပၚ၌ ပူေဇာ္သူသည္ အျမတ္ဆုံးေသာ မဂ္ဖိုလ္ကို ရရွိႏိုင္တယ္တဲ့။ (သံ၊၂။၄၆၇)

ဒါဆို ရိုေသထိုက္သူကို ေရွးကေျပာခဲ့သလိုဘဲ ရတနာသုံးပါးတို႔ အေပၚ၌ မေလးစားဘူးတဲ့။ ဒီအကုသိုလ္ကံက ေသခါနီးကာလမွာ အက်ဳိးေပးဖို႔ ျဖစ္ေပၚလာျပီဆိုရင္ ဒီသူဘယ္ေရာက္မလဲ?။ ငရဲေရာက္မယ္တဲ့။ အကယ္၍ ငရဲမေရာက္ဘူး ဒါမွမဟုတ္ ငရဲကလြတ္လာျပီဘဲထား။ လူ႔ျပည္လူ႔ေလာကသို႔ တစ္ဖန္ ပဋိသေႏၶေနရျပီ လူ႔ဘဝကို ရရွိျပီ။ ဒီသူဘယ္မွာ သြားျဖစ္လဲ၊ အမ်ဳိးယုတ္တဲ့ လူ႔ဘဝကို ရရွိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ကိုယ့္စိတ္ထားက ကိုယ့္ကို ျပန္ႏွိပ္ခ်လိုက္တာပါပဲ။ ကိုယ္ကသူမ်ားကို မရိုမေသနိမ့္ခ်လိုက္တယ္။ ထိုသူကနိမ့္ခ်င္လည္း နိမ့္သြားမယ္၊ မနိမ့္ခ်င္လည္းမနိမ့္ဘူး သို႔ေသာ္ မိမိကေတာ့ နိမ့္က်သြားဖို႔ က်ိန္းေသေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္ဒီကံက အက်ဳိးေပးျပီဆို အထက္တန္းမွာ မေနရဘူး ေအာက္တန္းမွာသာေနရပ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခ်င္သူေတြ မာနၾကီးသင့္သလား?။ ေဒါသၾကီးသင့္သလား?။ “ငါ့မာနက လူမ်ားနဲ႔ မတူဘူး၊ ငါ့ေဒါသက သူမ်ားနဲ႔ မတူဘူး” ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြ ေလာကမွာ မရွိဘူးလား၊ ရွိေနပါတယ္။ သတိရွိဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ေနပါတယ္။ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သရဏဂုံသည္ အေရာင္ျပိဳးျပိဳးပ်က္ တစ္လက္လက္ေတာက္ပမႈမ်ဳိး မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ၾကီးက်ယ္ဖြံ႕ျဖိဳးမ်ားျမတ္တဲ့ အက်ဳိးေတြ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ေလာကီသရဏဂံု ေလးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ရတနာသုံးပါးတို႔အား မိမိကိုယ္ကို အပ္ႏွင္း လွဴဒါန္းျခင္း၊ ကိုးကြယ္မွီခိုရာအျဖစ္ ဆည္းကပ္ျခင္း၊ တပည့္အျဖစ္ ခံယူေဆာက္တည္ျခင္း၊ အလြန္အမင္း ရိုေသစြာ ရွိခိုးျခင္း ဆိုျပီး ေလးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ေလာကီသရဏဂုံ ညႇဳိးႏြမ္းေၾကာင္းျပီးေတာ့ ေလာကီသရဏဂံုပ်က္စီးေၾကာင္း ကို ထပ္ေျပာပါမယ္။

ေလာကီသရဏဂံု ပ်က္စီးေၾကာင္း ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ ဘယ္အခါမွာ ပ်က္စီးသလဲ?၊ အျပစ္ရွိတဲ့ ပ်က္စီးျခင္း၊ အျပစ္မရွိတဲ့ ပ်က္စီးျခင္းဆိုျပီး ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီႏွစ္မ်ဳိးထဲက အျပစ္ရွိတဲ့ ပ်က္စီးျခင္းက - ရတနာသုံးပါးရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ ရွိေနတဲ့ ဂိုဏ္းဆရာအသီးသီးကို မိမိကိုယ္ကို အပ္ႏွင္း လွဴဒါန္းတယ္၊ ကိုးကြယ္မွီခိုရာအျဖစ္ ဆည္းကပ္တယ္၊ တပည့္အျဖစ္ ခံယူေဆာက္တည္တယ္၊ အလြန္အမင္း ရိုေသစြာ ရွိခိုးတယ္။ ဒီလိုဆို မူလေဆာက္တည္ထားတဲ့ သရဏဂံုပ်က္စီးသြားပါတယ္။

ဒီေတာ့ ရတနာသုံးပါး ျပင္ဘက္မွာ ရွိေနတယ္ဆိုေတာ့ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ တစ္ျခားတစ္ျခား ဘာသာေရးဆရာၾကီးေတြလည္း မပါဘူးလား?၊ အထက္ဆရာၾကီးေတြေကာ မပါဘူးလား?။ ပါေနပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ သရဏဂုံပ်က္စီးေၾကာင္း ေလးမ်ဳိးရွိျပန္ပါတယ္။
၁။ ဘာသာေျပာင္းျခင္း၊
၂။ ဂိုဏ္းဆရာၾကီးမ်ားအားကိုးကြယ္ျခင္း၊
၃။ နတ္ကိုးကြယ္ျခင္း၊
၄။ ေဝဒက်မ္း ေဗဒင္စသည္ကို အလြန္အမင္း ယုံၾကည္ျခင္း ဆိုျပီးရွိပါတယ္။

နံပါတ္(၁)က ဘာသာေျပာင္းေရြ႕သြားျပီဆိုေတာ့ မိမိတို႔ မူလကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေနတဲ့ ရတနာသုံးပါးကို ေက်ာခိုင္းျပီးေတာ့ အျခားအျခားေသာ ဘာသာထဲဝင္သြားမယ္။ အဲ့ဒီက ဆရာအသီးသီးကို ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ မိမိကိုယ္ကို အပ္ႏွင္း လွဴဒါန္းလိုက္မယ္၊ ကိုးကြယ္မွီခိုရာအျဖစ္ ဆည္းကပ္မယ္၊ တပည့္အျဖစ္ ခံယူေဆာက္တည္မယ္၊ အလြန္အမင္း ရိုေသစြာ ရွိခိုးမယ္…။ မူလေဆာက္တည္ထားတဲ့ အလြန္အဖိုးတန္တဲ့ သရဏဂံုဟာ အလိုလိုပ်က္စီးသြားပါတယ္။

နံပါတ္(၂)က အထက္ဂိုဏ္းဆရာၾကီးမ်ားကို အလြန္အမင္း ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းတဲ့။ ဒီေတာ့ ဒီဝိဇၨာဓိုရ္ေတြကို စာေပနယ္မွာ ရွိပါသလားလို႔ ေမးၾကပါတယ္။ ပဋိသမ႓ိဒါမဂ္ပါဠိေတာ္မွာ လာရွိတာေတာ့ ရွိတယ္၊ မႏၲာန္ကို မန္းမႈတ္ျပီးေတာ့ ေကာင္းကင္ျပန္တဲ့ ဝိဇၨာဓိုရ္ေတြေပါ့။ ဇာတ္ေတာ္ေလးတစ္ခု ရွိတယ္ “ဝိဇၨာဓရဇာတ္”ဆိုတာ၊ ဒီဇာတ္ေတာ္မွာ ဝိဇၨာဓိုရ္တစ္ဦးေပါ့ နန္းတြင္းမွာ မိဖုရားတစ္ဦးကို ညအခ်ိန္မေတာ္ဆို လာလာျပီးေတာ့ ေဆာင္ေတာ္ကူးေနတယ္။ မိဘုရားၾကီးကလည္း ရွင္ဘုရင္သာသိသြားရင္ ျပႆနာေပၚလိမ့္မယ္ဆိုျပီး အက်ဳိးအေၾကာင္း ရွင္ဘုရင္ကို ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ရွင္ဘုရင္က မိဖုရားကို ဒီပုဂၢိဳလ္လာခဲ့ရင္ အမွတ္အသားလုပ္လိုက္ပါ။ ဘယ္လိုလုပ္လဲ?၊ လက္ငါးေခ်ာင္းနဲ႔ ဟသၤာျပဒါး(ဟိဂုၤလိ)လက္ငါးေခ်ာင္းရာ အမွတ္အသားေပးေစပါတယ္။ ညအခါ ဒီပုဂိၢိဳလ္ေရာက္လာေတာ့ မိဖုရားရွိကလည္း ရွင္ဘုရင္ခိုင္းသည့္အတိုင္း ဟသၤာျပဒါးလက္ငါးေခ်ာင္းရာ ေၾကာမွာ ေပးလိုက္ပါတယ္။ မနက္လင္းေတာ့ မွဴးၾကီးမတ္ရာေတြကို ေၾကာကုန္းမွာ ဟသၤာျပဒါးလက္ငါးေခ်ာင္းရာရွိတဲ့ ပုဂိၢိဳလ္ကို ရွာေစပါတယ္။ ဘယ္မွာသြားေတြ႔လည္းဆိုေတာ့ သုႆာန္မွာ သြားေတြ႔ပါတယ္။ သုႆာန္မွာ သူဘာလုပ္ေနလည္းဆိုေတာ့ ေျခတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ မတ္တတ္ရပ္ျပီး ေျခတစ္ေခ်ာင္းကို ဒူးေပၚေထာက္ထားျပီး ေနေနပါတယ္။ သူ႔ေၾကာျပင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ဟသၤာျပဒါးလက္ငါးေခ်ာင္းရာ ရွိေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဖမ္းၾကဆည္းၾကလုပ္ေတာ့ သူကမႏၲာန္မန္းမႈတ္ျပီးေတာ့ ေကာင္းကင္ျပန္သြားပါတယ္။ ဝိဇၨာဓိုရ္ရဲ႕ အဆင့္ပါ၊ ဘုန္းၾကီးႏွိမ္ခ်ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက အသက္ထင္ရွားရွိေနသူပါ။ ေနာက္တစ္ခုက တာေနာယကၡဘီလူးရဲ႕ မိဖုရားကို ဝိဇၨာဓိုရ္က ဝင္ျပီးေတာ့ ၾကာခိုတဲ့ အေၾကာင္းပါ။

ဒီေတာ့ သူတို႔က ေျမလွ်ိဳးမိုးျပန္ႏိုင္တယ္၊ ေကာင္းကင္ျပန္ႏိုင္တာမွန္တယ္။ ဆင္တပ္ျမင္းတပ္ေတြ ဖန္ဆင္းျပီးေတာ့ ေကာင္းကင္မွာ သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာလည္း စာေပမွာ အထင္အရွား ရွိပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြက အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္မွာ ဝိဇၨာဓိုရ္ျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြပါ။ အဲ့ဒီလို ဝိဇၨာဓိုရ္ေတြ ေလာကမွာ ရွိၾကပါတယ္။ ဒီလို ဝိဇၨာဓိုရ္မ်ဳိးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ထိုက္တဲ့ ရတနာသုံးပါးထဲမွာ ပါသလားဆိုေတာ့ မပါ ပါဘူး။ ဒီရတနာသုံးပါးထဲ မပါသူေတြကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ မူလေဆာက္တည္ထားတဲ့ အလြန္အဖိုးတန္တဲ့ သရဏဂံုဟာ အလိုလိုပ်က္စီးသြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အဲ့ဒီဝိဇၨာဓိုရ္ေတြဟာ ရတနာသုံးပါးထက္ ပိုျပီး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သင့္ မသင့္ကို တစ္ဆင့္တက္ျပီးေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီဝိဇၨာဓိုရ္ေတြရဲ႕ က်င့္စဥ္ေတြက မိမိတို႔ကို သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ ထုတ္ေဆာင္ကယ္တင္ေပးႏိုင္ မေပးႏိုင္ဆိုတာလည္း ၾကည့္ရပါမယ္။ မိမိတို႔ ကြယ္လြန္သြားျပီးလို႔ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဗဟၼခ်မ္းသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို သူတို႔က်င့္စဥ္က ေပးႏိုင္သလား ဆိုတာလည္း တစ္ဆင့္တက္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ရပါမယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားကိုလည္း ၾကည့္ရပါမယ္။ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မိျပီဆိုရင္ေတာ့ မူလေဆာက္တည္ထားတဲ့ အလြန္အဖိုးတန္တဲ့ သရဏဂံုဟာ အလိုလိုပ်က္စီးသြားပါတယ္။

ဘုန္းၾကီးေတာေနတုန္းက ဒကာေလးတစ္ဦးက “ဝိဇၨာဓိုရ္ေတြဟာ ၃၁ဘုံထဲ ဘယ္ဘုံထဲပါ သလဲဘုရား”လို႔ လာေမးပါတယ္။ အဲ့ဒီ ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲ ၾကည့္ရင္ သူတို႔က လူသားပါဘဲ။ မႏၲာန္ေတြရဲ႕ အစြမ္းေၾကာင့္ ေျမလွ်ဳိးမိုးျပန္ႏိုင္ၾကတယ္။ လူသားျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေဆးဝါးေတြသုံးစြဲလို႔ အသက္ရွည္တယ္ဆိုတာလည္း စာမွာ အထင္အရွားရွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ မေသမေပ်ာက္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ လူ႔ဘုံထဲမွာမို႔ လူသားဟာ လူသားပါပဲ။ ၃၁ဘုံထဲေတာ့ လူ႔ဘုံေပါ့။ ေခတ္အေျပာနဲ႔ ေျပာရင္ေတာ့ အရွင္ထြက္ေတြေပါ့။ အခုေခတ္ေျပာေနတဲ့ အေသထြက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ မအိုရဘူး၊ မနာရဘူး၊ မေသရဘူးဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ေသေၾကပ်က္စီးရမွာပါဘဲ၊ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ‘သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥ’ လို႔ ေဟာထားေတာ့ သခၤါရတရားမွန္ရင္ အကုန္လုံး အနိစၥပါဘဲ။ ဒုကၡတရားေတြသာျဖစ္တယ္။ လူသားမို႔ ဒီလူသားရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ဓာတ္ခြဲလိုက္ေတာ့လည္း ခႏၶာငါးပါးဘာဘဲ၊ မပ်က္စီးဘဲ အက်ိတ္အခဲ အခိုင္အမာအႏွစ္သာရအားျဖင့္ တည္ေနတဲ့ အတၱမဟုတ္ အနတၱသာျဖစ္ေလေတာ့ တစ္ေန႔ေတာ့ ပ်က္စီးရမွာပါဘဲ။

ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အေသထြက္ - အရွင္ထြက္ေတြက ရတနာသုံးပါးထဲမပါရင္ အေသထြက္ေတြေကာ ရတနာသုံးပါးထဲ ပါမလား ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရပါမယ္။ အခုကာလမွာ အေသထြက္ေတြက ေသျပီးတဲ့ကာလမွာ ဝိဇၨာဓိုရ္သြားျဖစ္တယ္။ ဒါသူတို႔ရဲ႕ အယူအဆေတြေပါ့။ ဘုန္းၾကီးတို႔ အဘိဓမၼာဘက္က နည္းနည္းေလး ေဝဖန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရမယ့္ အပိုင္း ျဖစ္လာပါတယ္။ သူတို႔ အေျပာဘက္ကဆို - ျပဒါးဝိဇၨာျဖစ္လို႔၊ သံဝိဇၨာျဖစ္လို႔၊ အင္းဝိဇၨာျဖစ္လို႔ ၊ ေဆးဝိဇၨာျဖစ္လို႔ ဒီလိုအေၾကာင္းျပတယ္။ ဒီလို ျပဒါးေၾကာင့္၊ သံေၾကာင့္၊ အင္းေၾကာင့္ကေန ေသျပီးလို႔ ဝိဇၨာျဖစ္ရတယ္လို႔ သူတို႔ အေၾကာင္းျပပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးတို႔ အဘိဓမၼာနည္း အရေတာ့ ၃၁ဘုံထဲမွာ တည္ရွိေနတဲ့ သတၱဝါေတြကို သစၥာေဒသနာနည္းအရ ဓာတ္ခြဲလိုက္ရင္ ဒုကၡသစၥာပါဘဲ။ ဒုကၡသစၥာတရားကို ျဖစ္ေပၚေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရင္က သမုဒယသစၥာတရား ဒါအတိအက်ေဟာထားပါတယ္။ ဒါက ဗုဒၶအဘိဓမၼာရဲ႕ အလြန္တိက်မွန္ကန္ေနတဲ့ သစၥာတရားပါ။

ဒီအေၾကာင္းမည္တဲ့ အဝိဇၨာ တဏွာ ဥပါဒါန္ သခၤါ ကံ သမုဒယသစၥာဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတရားငါးပါး ဒီအေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္ ဒီဘက္ဘဝမွာ ဝိညာဏ္ နာမ္ရုပ္စတဲ့ ဒုကၡသစၥာ အက်ဳိးတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာမယ္လို႔ အတိအက်ေဟာထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒကာၾကီးေတြ အေၾကာင္းတရားေတြထဲမွာ ျပဒါးလုံးပါလား?။ ေဆးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတရားေကာပါလား၊ သံေကာ၊ အင္းေၾကာင့္ေကာပါလား?၊ မပါ ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပဒါးစတာတဲ့ အေျကာင္းတရားေၾကာင့္ ဝိဇၨာဓိုရ္ျဖစ္ရတယ္ ေသျပီးေနာက္ အေသထြက္ ဒီဝိဇၨာဘဲျဖစ္ရပါတယ္ ဆိုရင္ စဥ္းစားဖို႕ မေကာင္းဘူးလား။ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။

ဗုဒၶအဘိဓမၼာနဲ႔ေတာ့ ထိပ္တိုက္ဆန္႔က်င္ဘက္ပါဘဲ။ တစ္ခ်ဳိ႕ “အရွင္ဘုရားကေျပာေန တပည့္ေတာ္တို႔က ဒီဝိဇၨာဓိုရ္ေတြကို ခ်က္ျခင္းပင့္ ပင့္လို႔ရတယ္”တဲ့ ဆိုျပန္တယ္။ ဒီအပိုင္းကေတာ့ က႑ႏွစ္ရပ္ခြဲျပီး စဥ္းစားရမယ့္ အပိုင္းျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလို ဝိဇၨာဓိုရ္ကို ခ်က္ျခင္းပင့္လို႔ ရတယ္ဆိုသူက မိမိကိုယ္တိုင္ ဒီဝိဇၨာဓိုရ္ဟုတ္ပါတယ္လို႔ စဥ္းစားႏုိင္တဲ့ ဉာဏ္စြမ္းဉာဏ္ဆ ရွိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက ငွက္ေပ်ာပြဲ အုန္းပြဲနားလာရပ္ရံုနဲ႔ အထက္ဆရာၾကီးပါလို႔ အတိအက်ေျပာလို႔ ရမလား၊ မရပါဘူး။ ဒီမွာ မာရ္နတ္ရဲ႕ အသင္းအပင္းေတြက လွည့္ကြက္ေတြက သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုလာလွည့္ရသလဲ၊ ဒကာၾကီးေတြ ဆိုင္ေတြမွာ ဘိုးဘိုးေအာင္ရုပ္ကေလး ေရးထားတာ မေတြ႕ဘူးလား။ ပန္းခ်ီဆရာက လက္စြမ္းျပထားတာ။ အဲ့ဒီပန္းခ်ီဆရာက သူဘိုးဘိုးေအာင္ျမင္ဖူးသလား၊ သူက သူ႔စီးပြားအေနနဲ႔ စီးပြားရွာစားတာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ေလာက က ဒီဘိုးဘိုးေအာင္ကို အထင္ၾကီးေနတဲ့ သူေတြက ဒါ ဘိုးဘိုးေအာင္ဘဲလို႔ ဝယ္ျပီး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္လိုက္တယ္။

ဒီလို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေနတဲ့ လူသားေတြရဲ႕ အားနည္းေပ်ာ့ညံ့ခ်က္ကို မာရ္နတ္ရဲ႕ အသင္းအပင္းေတြက နားမလည္ဘူးလား၊ နားလည္ပါတယ္။ အရိယာပုဂၢိဳလ္ကိုေတာင္ မာရ္နတ္က ဘုရားပုံတူဖန္းျပီး လာမလွည့္စားဘူးလား၊ ဒါဆို ဒါကလည္း မာရ္နတ္ရဲ႕ အသင္းအပင္းေတြ မျဖစ္ဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ဘူးလား။ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါဆိုသူတို႔က ဘာေၾကာင့္လာဖ်က္ရသလဲ၊ သူတို႔က သာသနာေတာ္ရဲ႕ ျပင္ပကိုေရာက္သြားဖို႔ ၾကိဳးပမ္းေနသူေတြမို႔ပါ။ ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးခ်င္တယ္ သူတို႔ေၾကာင့္ လမ္းလြဲသြားတယ္။ ဘယ္လိုလမ္းလြဲသလဲဆို ငါတို႔ကို လာေစာင့္ေရွာက္ေနတာဘဲလို႔ ကုန္းကန္ေတာ့လိုက္တာနဲ႔ မူလေဆာက္တည္ထားတဲ့ သရဏဂံုသည္ အလိုလို ပ်က္စီးသြားပါတယ္။ ဒီလို ကန္ေတာ့လိုက္ေတာ့ သာသနာျပင္ပသို႔ ခ်က္ျခင္းေရာက္ ရွိသြားပါတယ္။

ေနာက္က႑တစ္ခုက အေသထြက္ဆိုတာက ေသျပီးသည္ထိ ဝိဇၨာျဖစ္ရပါတယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ ငွက္ေပ်ာ အုန္းပြဲနားလာျပီး ကိုယ္ေရာင္ျပတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ မာရ္နတ္ရဲ႕ အသင္းအပင္းေတြ မျဖစ္ဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။….
[ရတနာသုံးပါးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္လို႔ ရရွိမည့္ အက်ဳိးေက်းဇူးႏွင့္ သရဏဂံု ဘာေၾကာင့္ ညိႇဳးႏြမ္းပ်က္စီးရပါသလဲ ဆိုတာ ဃဋိကာရသုတ္မွ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။]

"ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ "
Bhikkhu's Dhamma
https://www.facebook.com/Bhikkhu.BuddhaDhamma/

http://bhikkhudhamma.blogspot.com/